De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 16

Bij de Platen.

Een lekker hapje. -

Onze lezeressen vooral zullen met de meeste belangstelling de eerste gravure in dit nummer beschouwen, want hoevelen zullen er niet onder haar zijn, die, evenals de jonge dame op die gravure, met de meeste liefde een vogeltje verzorgen en tevens een poesje in haar gunst doen deelen. Dit kan heel goed samengaan, mits vogeltje en poes maar op een eerbiedigen afstand van elkaar blijven.

De jonge dame houdt een lekker hapje voor de spijlen van de fraaie koperen kooi, en de vogel, die zijn meesteres goed kent, komt aanstonds van zijn stokje gesprongen, om de lekkernij in ontvangst te nemen.

Poes volgt al de bewegingen van de jonge dame en den vogel met de meest gespannen aandacht, en er is geen twijfel aan, of zij beschouwt dezen laatste als een lekker hapje, dat zij gaarne naar binnen zou willen spelen.

Hopen wij, dat de jonge dame zal weten te voorkomen, dat de wensch van poes in vervulling gaat, want het zou jammer zijn voor het aardige beestje en poes van haar kant zou daardoor stellig de gunst van haar meesteres verbeuren.

De vasthoudende suikeroom. -

Ook de tweede gravure zal ongetwijfeld de bijzondere belangstelling der lezeressen gaande maken.

Met een rijken suikeroom in een winkel aan te landen, waar allerlei bontwerk, hoedjes enz. te kust en te keur zijn uitgestald, is een buitenkansje, dat menig jong hartje met blijde verwachting zou vervullen.

En nu is het wel waar, dat oom den naam heeft van erg vasthoudend te zijn, en naar de halsstarrigheid te oordeelen, waarmee hij den blik van al dat uitgestalde moois afgewend houdt, zou men ook geneigd zijn te gelooven, dat hij het is, - maar het zou ons, en met ons stellig alle lezeressen, verwonderen, indien hij op den duur weerstand wist te bieden aan de vriendelijke blikken en woordjes zijner welsprekende begeleidster.

De morgengroet van den leeuw. -

Specht is en blijft de dierschilder bij uitnemendheid, van een benijdenswaardig veelzijdig talent. Herhaaldelijk reeds hebben wij reproducties naar zijn teekeningen gegeven, maar zelden een fraaier dan die in dit nummer. De leeuw en de leeuwin zijn natuurlijk hoofdzaak, doch de omgeving, het kale, rotsig plateau met hier en daar een spichtige struik, is niet verwaarloosd, integendeel, zij geeft juist door haar dorre kaalheid relief aan de beide koninklijke dieren, wier krachtige figuren des te beter uitkomen.

Op onze gravure beter nog dan in een diergaarde ziet men, dat de leeuw de koning der dieren is. Zooals Specht hem teekent met zijn breeden kop, machtige manen en stevige pooten, verraadt alles kracht, tot zelfs de geduchte staart, en men meent uit den geopenden muil het geweldig gebrul te hooren, dat als een donder over de vlakte rolt en door de rotsige muren weerkaatst wordt.

Verschillend lot. -

Evenals er onder de menschen verschil van stand en rang is, zoo is dat ook bij de huisdieren het geval. Denk maar aan een paard uit de koninklijke stallen en aan een paard, dat een sleeperswagen moet trekken. Ook bij de honden treft men datzelfde verschil aan, zooals ons laatste gravuurtje aanschouwelijk voorstelt. Terwijl de trekhond in weer en wind, in regen- en sneeuwvlagen, een zware vracht heeft te trekken, en daarbij maar weinig voedsel krijgt, hoeft leeuwtje niets te doen voor zijn kost, die overvloedig en uitgezocht is Nu kunnen zeker niet alle honden het even goed hebben, maar wel was het te wenschen, dat men de arme dieren, die den mensch zoo trouw helpen in hun broodwinning, wat beter behandelde dan thans nog maar al te vaak geschiedt. Tusschen dieren vertroetelen en dieren mishandelen ligt de gulden middelweg, die als in alles dient bewandeld te worden.