De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 18

Bij de Platen.

Aartshertogin Elisabeth en prins Otto Windischgrätz. -

Voor de derde maal reeds in anderhalf jaar tijds zal een lid van het Oostenrijksche keizershuis in het huwelijk treden met iemand van den adel des lands. Eerst prinses Stephanie, de weduwe van kroonprins Rudolf, met graaf Lonyay; daarna de troonopvolger, aartshertog Frans Ferdinand, met gravin Chotek; en nu weer is de jonge aartshertogin Elisabeth verloofd met prins Otto zu Windischgrätz.

De achttienjarige aartshertogin Elisabeth is het eenige kind uit het huwelijk van den ongelukkigen kroonprins Rudolf met prinses Stephanie van België. Keizer Frans Jozef en koning Leopold van België zijn dus haar grootvaders.

Prins Otto Windischgrätz, 28 jaar oud en officier bij de lansiers, is de afstammeling van een oud adellijk geslacht, dat zijn stamboom opvoert tot hertog Ulrich van Karinthië, die in de elfde eeuw regeerde.

Het meest bekende lid van dit geslacht is de Oostenrijksche veldmaarschalk Alfred Windischgrätz, die in 1848 een opstand in Bohemen onderdrukte, daarna Weenen innam en vervolgens deelnam aan den veldtocht tegen de Hongaren, die eveneens in opstand waren gekomen.

Een kleinzoon van dezen veldmaarschalk is de tegenwoordige president van het Heerenhuis, de vader van den bruidegom. Het geslacht Windischgrätz heeft zich altijd onderscheiden door zijn trouw aan Kerk en godsdienst, en toen dezen zomer te Weenen een processie werd gehouden als protest tegen de Los-van-Rome-beweging, nam de voorzitter van het Heerenhuis daaraan deel.

De keizer moet lang geaarzeld hebben voordat hij zijn toestemming gaf tot het huwelijk zijner kleindochter met een zijner onderdanen, maar de aartshertogin heeft zoo lang aangedrongen, dat de goede keizer ten slotte niet langer kon weigeren. Moge haar huwelijk, niet uit diplomatieke en staatkundige overwegingen, maar enkel uit genegenheid gesloten, gelukkiger zijn dan dat harer ouders!

Het monument ter eere van den Goddelijken Verlosser op den Monte Catria in Umbrië. -

Zooals men weet, heeft zich indertijd te Rome een comité gevormd ‘voor het plechtig eerbetoon aan den Goddelijken Verlosser der eeuwen en aan zijn doorluchtigen Plaatsbekleeder’, met het doel, op de twintig hoogste toppen van Alpen en Apennijnen

[p. 336]

een monument op te richten ter eere van den Verlosser, om de twintigste eeuw plechtig in te wijden.

Een dier twintig monumenten nu, op den berg Catria in Umbrië - eertijds een provincie der Kerkelijke Staten - verrezen, is den 22en Augustus in tegenwoordigheid van duizenden geloovigen onthuld. Het gedenkteeken bestaat uit een kruis ter hoogte van achttien meter, met een voetstuk van zes meter in het vierkant, van ijzer uit de hand gewerkt en met bloemen en knoppen versierd. De wanden van het voetstuk zijn voorzien van schilden van alluminium, waarop, behalve een toepasselijk opschrift, de namen zijn gegrift van hen, die minstens drie lire hebben bijgedragen. Het kruis zelf is een meesterstuk van smeêkunst; de ontwerper was de ingenieur Ceccarelli te Rome, de voornaamste uitvoerder de kundige smid Pietro Rotoli, die verscheidene dagen op de Catria heeft doorgebracht, om daar het gedenkteeken op te richten.

otto prins zu windischgrätz.

aartshertogin elisabeth van oostenrijk.

Donderdag 22 Augustus had de onthulling plaats door Z. Em. kardinaal Boschi, aartsbisschop van Ferrara, in tegenwoordigheid van een drietal bisschoppen, een groot aantal prelaten, vertegenwoordigers van het comité te Rome, van aanzienlijke personen uit de drie en twintig diocesen van de Marken en Umbrië, die aan het monument hebben bijgedragen, en van een menigte volks uit alle streken, die de tien duizend ver te boven ging.

de onthulling van het monument ter eere van den goddelijken verlosser op den berg catria in umbrië.

Een looden bus met de lijsten, waarop de namen van alle gevers stonden opgeteekend, werd gedurende de inwijdingsplechtigheid in een holte gesloten en gemetseld. Verscheidene prelaten en hooggeplaatste leeken voerden het woord, en van alle redevoeringen was de grondtoon de liefde van Umbrië jegens den Goddelijken Verlosser en de vereering voor Zijn Plaatsbekleeder op aarde, Paus Leo XIII.