Noordnederlandse Historiebijbel

[10]

Doe Thobias om der bruloften willen langer merrede dan sijn vader geseit hadde, doe begonde hem te twivelen ende seide: "Waerom mach minen soen dus lange merren? Of Gabelus doot is ende daer nyement en is die hem besceit doet van den gelde." Doe begonste hi hem te bedroven ende Anna, sijn wijf, mede. Ende si begonden beide te screyen. Ende die moeder seide: "Wee mi, lieven kint. Waerom senden wi di in vreemden lande, dat licht onser ogen, die stoc onser outheit, dat solaes van onsen leven, die hoep van onsen sade?

[fol. 203rb]

Billix en souden wi u van ons niet hebben laten trecken, want wi alleen an di alle guet hadden." Doe seide die oude Thobias: "Anna, swiget doch ende en stoert u niet, want onse soen is gesont ende die man is getrouwe daer wi hem mede uutgesent hebben." Mer si en mocht niet getroest worden, mer si ginc alle dage uut op alle die wegen daer hope of was weder te comen of si hem yeuwaert saech comen.

Ende in die tijt seide Raguel totten jonge Thobias: "Blijft hier. Ic sel een bode senden tot uwen vader van uwer gesontheit ende van uwen staet." Doe seide Thobias: "Ic weet dat wel, dat mijn vader ende mijn moeder die daghen tellen. Ende haer geest wort in hem gepijnt." Doe Thobias daer niet bliven en woude, doe gaf hem Raguel sijn wijf Sara ende die helft van al sinen guede: knechten, diernen, kemelen, ossen, ezelen, scapen ende alle vye, ende groten scat van gelde, ende liet hem blide ende gesont van hem sceiden ende seide: "Die heilige engel Gods die moet in alle uwe wege bi u sijn ende moet u gesont thuys brengen. Ende alle dinc moet gi te recht bi uwen ouders vinden. Ende mijn ogen moe\ten

[fol. 203va]

uwe kinderen sien eer ic sterve."

Hi ende sijn wijf die namen haer dochter in haren arm ende cussetse. Ende si bevalen haer dat si eren soude haer sweger ende haren sweer ende haren man minnen ende haer gesin regieren ende wel beleiden ende haer huys wel regieren ende behoeden ende haer selven wachten van voel woerden ende van onhoescher daet ende van onscamelen woerden ende ontamelic gelaet ende van al dat onvrouwelic is ende oneerbaerlic waer. Ende na die woerden so lieten sise reysen ende bevalense Gode.