Noordnederlandse Historiebijbel

Van den biscop Jan, die Yrcanus genoemt wort

[Tekst]

Jan, die biscop, die besat dat bisdom in Jherusalem, die Yrcanus genoemt wort. Ende hi belach Tholomeus, die sijn moeder ende sijn brueders gevangen hadde in een stede, hiet Engon. Ende die valsche Tholomeus die geselde die moeder mitten kinderen op der mueren, daert horen soen sach, sodat dat bloet van hem liep. Dat jammerde den soen ende toech van der stede. Doe riep die moeder: "Och, lieve kint, niet en laet dijn striden om minen willen, want mit striden mogestu minen doot wreken." Mer hi toech thuys. Ende Tholomeus die dode die moeder ende die kinderen ende voer wech in vreemden landen.

Daerna doe quam die coninc van Cyryen, Antiochus, ende belach Jherusalem. Ende die biscop was vervaert ende ondede een van den scatten die Salomon dalf om sijns vaders graf. Ende daer gaf hi Antyochus groten scat of, omdat hi weder thuys toech. Doe murmureerde dat volc, omdat hi den scat ondolven hadde. Doe maecte hi een hospitael in Jherusalem, dat eerste dat daer ye was. Daer stillede hi dat volc mede. Ende die stede van Samarien die slechte hi ter aerden toe. Hi

[fol. 240ra]

was 33 jaer biscop van Judeen. Hi liet vijf sonen after. Die outste hiet Aristobulus. Die ander hiet Antigonus. Mer Jan die beval sijn moeder dat lant te bewaren.

Mer Aristobulus die en woude dat niet gehengen, mer hi vinc sijn moeder ende twee kinderen mit haer ende leitse in een kercker. Sinen brueder Antigonus die hadde hi lief. Die maecte hi naest hemselven here. Ende Aristobulus die was biscop ende coninc in Jherusalem, dat nye geweest en hadde in 400 ende 85 jaren. Mer hi en regneerde mer twee jaer. Ende hi liet sijn moeder in den stoc van honger sterven.

Doe hi in sijn siecheit lach, doe quam Antigonus, sijn brueder, uut Galyleen ende hadde vandaen sijn vianden verjaecht ende hadde doe nyeuwe wapen an ende quam te Jherusalem om sijn brueder te sien. Ende sijns brueders wijf die seide uut quaetheit tot haren man dat sijn brueder gecomen was om sijn rijc te nemen, nu hi siec was. Ende si seide tot enen teyken dat dat waer is: "Ontbiet hem; hi sel mit vol harnas comen." Die coninc dede sijn brueder seggen: Quaem hi mit harnas, dat men doot soude slaen. Doe ontboet die coninc sinen brueder. Ende Antigonus quam gewapent. Doe wort hi dootgeslegen. Doe Aristobulus vernam dat hi sijn brueder on\sculdelic

[fol. 240rb]

gedoot hadde, doe seide hi: "Ten is niet guet dat dit vleis langer opter aerden blijft, daer die verdoemde siel in is, want ic heb mijn moeder gedoot ende oec minen lieven brueder." Ende doe starf hi.