Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XVIII. [Mijn hertze en can verbliden niet]

Mijn hertze en can verbliden niet,
Als soe niet vroilic up mi ziet,
In wien ic vruechden aen bespiet;
Elpt mi of ic verderve.

[p. 75]

 

Mine can gehelpen wijf no man,

 

Als soe mi geenre hulpe ne jan

 

Ic moet van rauwen dwinen dan,

 

Et es aldus mijn erve.

 

 

 

Mijn lief es leet, mijn heyl verdriet,

 

Aldus ende wers es mi ghesciet,

 

Ic biddu, vrauwe, ghedinct mijns yet,

 

Eer ic van rouwen sterve.

 

 

 

Meerre vruecht nie man ghewan,

 

Als ic u vroylic scauwen can;

 

In can ghesceiden niet daer van,

 

Eenparich ic mi kerve.

 

 

 

Met vruechden zinghen een vroylic liet,

 

Allen rouwe van mi vliet,

 

In hopen wes ghi mi ghebiet;

 

Elpt mi of ic bederve.

 

 

 

Mijn hertze en can verbliden niet, enz.