Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

XXIII. [Melancolie dwinct mi de zinne]

Melancolie dwinct mi de zinne
Allein up hem en anders gein,
Reinre wesen van beghinne
Ic nie verzinde dat dit ein;
Et es alst was nu blivet reyn.

Mi en rouc wat wene ic ghewinne
Als ic u zie, verlieflic grein,
Recht bezouc doet dat ict kinne,
In trauwen rein, niet als vileyn;
Et es als was nu blivet reyn.

[p. 81]

 

Met steiden blivic vaste hier inne,

 

Alle vruecht es mi te clein.

 

Rouct soe mijns met vrientlic minne,

 

In hopen vindic bate allein;

 

Et es alst was, nu blivet reyn.

 

 

 

Mijn trauwe es vast, mine ontrauwe dinne,

 

Arech es met mi onghemein:

 

Rouct mijns, mijns hertzen coninginne,

 

Ic houdu over capiteyn;

 

Et es alst was, nu blivet reyn.

 

 

 

Melancolie dwinct mi de zinne, enz.