Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

LXXIX. [Dijn troost allein]

Dijn troost allein,
In trauwen rein,
So bem ich dijn;
Vor di negein,
No groot, no clein!
Wilt vroilic zijn.
Dijn lieflic scijn
Mi alle pijn
Verdriven can.
Die hertze mijn
Es dijn eighijn;
Mijn liefste man,
In wil di nummersceiden van.
Ghelooft mir das,
Hoe drouve ich was,
Of wesen sal:
Mi ganstu ras;
Ende altzijt bas,
Sonder ghetal,
Leit gheval,
Gheifstu mi al.
Wes vroilic dan,
Mir hertzen dal
Es groot ende smal
In dijn ghespan;
In wil, enz.

[p. 148]

 

Ic zorghe in mi

 

Dattu in di

 

Ghetwifels yet;

 

Of dit waer zi,

 

Daer hebbic bi

 

Rouwe ende verdriet.

 

Wat mi ghesciet,

 

Des stervens spiet

 

En comt mi an,

 

In sceider niet;

 

So lief aenziet

 

Ich nie gewan;

 

In wil, enz.

 

O waer ich bin,

 

In peinse niet min

 

Dan of ic waer

 

In dinen zin.

 

Vor al ghewin

 

Hopicker naer,

 

Al mine jaer,

 

Met vruechden gaer,

 

Ich di mi jan,

 

Der ingle scare

 

U leven spare,

 

Vor tsviants ban;

 

In wil, enz.