Oud-Vlaemsche liederen en andere gedichten der XIVe en XVe eeuwen

[p. 159]

LXXXVIII. [O! .m. wel zoete beven drie]

O! .m. wel zoete beven drie,
Soudic dijns vergeten;
Dat ware een grote onstedicheit.

Trauwe ne vergaetstu nie,
Vul eeren es dijn weten;
Du best vul alre reinicheit.

O! .m. wel zoete, etc.

Van u mi alle vrucht ghescie,
Want ghi hebt vast bezeten
Trauwe, eere, ende omoedicheit.

O! .m. wel zoete, enz.

So wes ic emmermee bespie,
Des wil ic mi vermeten;
Ic blive dijn eighin hoe dat gheit.

O! .m. wel zoete, enz.

Mijn herte lacht als ic u zie;
Slapen, drincken, eiten
Lietic daer om, vor waer gheseit.

O! .m. wel zoete, enz.

[p. 160]

 

En dat mi u jonst ontvlie

 

So werdic zaen verbeten;

 

Want sterven, leven an di steit.

 

 

 

O! .m., wel zoete, enz.

 

 

 

Onrein ghepeins ende vileine

 

Haestu met mi ghesmeten;

 

Du muechs mi gheven lief ende leit.

 

 

 

O! .m., wel zoete, enz.