Het Overzicht. Collection Complète 1921-1925

[p. 6]

[p. 7]

Stemmingen

I
Scheidingsuur

Kindje,
weet je wat ik vind?
Dat de wind
van nacht
nìet is,
en de lucht
de nauwe drukking van 'n vrome zoen.

Zacht als mantelbont hangt ze om ons,
teer-drukkend
als wie niet lossen wil,
maar immer zo vertoeven:
Ich-weis-nicht-wijsje
in je hoofd.

Zij omhult ons zo zacht,
de lucht,
dat elke klacht
die in de ziel wou schreien
versterft ter lippe waar haar zoen om zweeft.

Zo zacht,
de nacht;
zo teer 'n zoen,
de lucht;
en geen gerucht.
Geen schreeuw van pijn,
geen pijn van lust,
maar ook geen lust die rust.
Stilte.

Wel angstig om de ziel
dit drukkend toeven van de wind
als aan het hart van al 't beminde
in vrezen 't nimmer weer te vinden
zo hij 't verliet.

Kindje,
weet je wat ik vind?
Dat de wind
van nacht
niet is,
dan 'n ingehouden klacht;
de lucht de zachte drukking van 'n vrome zoen;
en 't weer weemoedig,
als de scheiding zelve

25-5-20

IV
Dooidag

De straten zijn nat als ogen
die niet wenen kunnen.

De lucht is klam van krachten die verslappen.
en de dag is droef
als de ziel van 'n jongen
die z'n meisje niet zien zal.

In de stad ligt
over huizen en mensen,
de klamme kleurloosheid
die vreugde neerslaat;
en de mensen schuiven,
dicht-opeen,
de vermakelikheden binnen
waar allerlei komedie hen verlossen zal
van hen Zelf,
en het leed doen vergeten
dat ze niet willen weten.

De dag is als 'n verdronken hond,
die te rotten ligt,
en mensen schuiven 'n kino binnen
om de weeë geur te ontvluchten
van hun zieke zielen.

Dag en stad zijn als 'n zinkende ziel,
en de kino, de stroohalm
waar de wanhoop naar grijpt.

't Is alles zo wee en droef
van vereenzaming en kleurloosheid,
en de straten zijn nat
als ogen
die niet kunnen wenen.

19-12-20
Geert Pijnenburg.