Het Overzicht. Collection Complète 1921-1925

[p. 82]

Daar is een God....

Daar is een God gedood.
En leeg ligt de streek te verdorren
waar Hij zijn zegen spreidde.
De paarlen zijn er dof
en de dageraad grauw.
De vurige rossen zijn met lamheid geslagen
en de rilde jonge vrouwen
gaan gebogen en weenen.
Er groeiën peersche bloemen
op de graven,
angstig zware bloemen
op hongrig-dunne stengels.
En het lied van de wind
sterft in een makke toon,
gierend naar den looden hemel,
Er wordt niets vergeven
en niets vergolden
en al de dagen sterven
als onrijpe vruchten
aan den boom.
Het suizende lis hangt geel gekloven
aan de grassige boorden
van uitgedroogde waters.

De wuivende stilte
is als ongewijde handen.
De kinderen groeiën niet op
en de Wijzen zijn krankzinnig geworden.
De rampzalige streek is als een blinde grijsaard
Na duizende jaren zal de doode God verrijzen
de wanhopige menschenkinderen
zullen gestorven zijn.

Flora de LANNOY.