Poëziekrant. Jaargang 3



[pagina 8]
[Gedichten] Ballade Het bijster spoor ontlopen Van elke waan ontdaan Verheelt de tijd de tekens Van dwalen aangedaan. Het licht gemis aan woorden Schrijnt tanig in je geest Vergeeft het ijle noorden Dat je bent weggeweest. Je zwijgt verweerde talen Hun eigen ziel ontleerd Ontmantelt de verhalen Van dwazen aangeleerd. Je breekt ontdaan de schalen Van de volgroeide vrucht Je mag de tol betalen Van je voldragen vlucht. ROOS VDBOSSCRE-MARTENS Bladstil zwelt het woord Aan 't spannend koord geraden Gebonden beiderzij Door 't kerend tij verraden. En zo hij het al uit met zinderende lippen hij die als eerste stuit op hinderende klippen van beider eenzaamheid; beheerst het spel der draden dat naar hun breekpunt leidt. Vervreemd verteert dit beeld De sluier van gedachten, Laat wonden ongeheeld op tijd en weer-zin wachten ROOS VDBOSSCHE-MARTENS