Poëziekrant. Jaargang 3

Troostwoorden

Toch komt onvermijdelijk het leed
plots met de nevel in de ochtend
of met de schijndood van de nacht
je kunt er niet tussenuit
daarom ook komt niemand ter hulp
zij zijn bang voor
het eigen verdriet
in het oog van de ander
bovendien
wat zij zullen zeggen
weet iedereen bij voorbaat
maar wat moet je anders zeggen
in dit geval
zelden treffen woorden hun doel
zij geven slechts een naam
aan de stilte van de koude uren.

CHRISTINA GUIRLANDE