Poëziekrant. Jaargang 3

Gedichten zijn vergeetputten.

gedichten zijn vergeetputten. ik schrijf
aan het sprakeloze papier, de overlevering
uitgeleverd. dat schrijven is; de leegte
verbergen achter wanden van papier. een
wereld behangen over een wereld.

het is een spelen met het geraamte van
het alfabet. het ontbinden leren in
lettergrepen. de zinloosheid der zinnen
aanvaarden. aanvaarden. dat alles sterft,
behalve dode talen.

het woord, in deze of gene taal versta
ik dit orgaan. tot verworden verwoording
geworden. een nostalgische toekomst.
kijk mij aan in deze woorden. wat U
toekomt zal zijn,

want één van U die dit gedicht lezen
zal spoedig sterven.

LEOPOLDO M. VAN DEN BRANDE