Poëziekrant. Jaargang 3

De stad

ik herlees de stad
als het langzaam wegebbende spreken van de zee,
de middag is het uur vergeten
van een langgerekte zon
die korte schaduwen spreekt.
het gras is slechts de herinnering in het park
dat s avonds raeedogenloos in het slot valt;
een gehaaste man herinnert even
aan de streling in de lenden van de nacht
en schuift vergeten weg:

een outlaw
op een ongewenste plaats

LIEVEN MAARTEN