Poëziekrant. Jaargang 3

[Gedicht]

Ook de teerogige dag

weet zich gepraamd

door de koele wasem

van nachtelijk voorvoelen

en dat mijn spiegelbeeld onvatbaar kerft

in de roestbruine huid

van een lente-zacht vijvervlak

- een vluchten beduidt het
vooraleer mijn lichamelijkheid
omzwachteld wordt

met rondeoevende nevels

gauw gomt innige donkerte
er alle loomgespartelde zonnegloed uit
streept zo mijn antipode
tot een gezichtsloos silhouet
-- de nacht herken ik niet

dan samengebald in mezelf

DIRK ROCHTUS