Poëziekrant. Jaargang 3

27ste Gedicht uit De Vlakte

Wij wonen in een grot
Die meeleeft met de aarde
Kantelt het hart van Denise
Wandelt haar zoon op het dak
Vloeit het bloed van Adinda voorbij
Traag als een dode rivier.
Adinda en Sarah haar dochters.

Groeit een parel in haar buik
Hoor ik haar hoesten
Denk ik teveel teweinig
Genoeg. Leef ik uitsluitend voor haar
Beklim ik haar tranen als sporten
Wijdbenige ladder in de boomgaard
Manden vol vis aan haar voeten
Blozend van schaamte.

Kijk ik haar naaktheid aan
Leunend op een steenblok
Haar boterkont en de vlam
Van de olielamp in 1 schaduw
Op de vele rosse wanden
Ons samenhoudend
Gesloten als oesters.

WERNER PAUWELS