Peter Theunynck
Manuel de Sola y Morales
Het eilandje
Als in de mist, de bruine mist de sirenen loeiend
als koeien net voor melkenstijd de melkweg
kwijt de boten, schip voor schip, het land hebbend
aan water, de vormeloze nacht- en machtschuwe
massa zijn schaduw zwijgend tegen de muren
aanschurkt: Wat ben je grijs geworden. Hoe wij
ons zolang van elkaar konden onthouden, zonder ons
te ontlopen. Hoe we er aan het begin veelbelovend
een eind van maakten. Door verdringing?
Wat zeg je? Of dat geblaf even kan ophouden?
Ach laat het werk het werk, als de deur zich dicht.
Verdrinking? Wat zeur je? Geen water genoeg,
daardoor de branding stilvalt?
Golf na golf de plecht afrollend, komt eilandje
daar aan te spoelen, zomaar onder een struik
dood te vallen. Kade meet de schade aan de rem-
sporen. Bakboord baggert nog wat aan. Vastgelopen
gaat het voor anker. Laat het zich achter. Zonder
omkijken. Poging tot luchtmisdrijf?
In het ruim zitten man en muis gedreven in het nauw,
zichtbaar om de situatie verzilt, als haringen: beste
maatjes, dit geruis moet zich hier ophouden, de derde
winding in dit houten oor is aan verzorging toe. Wie nu
niet verstijft, verliest de race. Rat hijst zich schijnbaar
van Faverey. Zichzelf nog eenmaal
voor ogen draaiend om zich te vergapen aan het val-
reepje. Schuimbekkend magnetisme, wandelende
wedergeboorte over water. Laat er zijn kletsnatte pels
in de droogdokken. ‘Applaus, applaus’. Van ribben,
van wrakken, van verroeste balkankers, de zot, de ver-
kneukelde madam van 't friet-
kot. Monoloog lieg er niet om. Tragiek kruip
in het staartje! Een zwalpend schip dat wrikt en wroet
over de zee en dan onoorbaar wordt. Betekent je dat
iets? Het verhaal van de oude zeeman die rond een uur
of drie in 't zeegat zijn zelf gegraven graf had. Violette
uur waarop hij thuis had moeten onderkomen.
Langs sluizen plassend als oude dames. Langs pistolen
die het hart van Engeland in zijn. Langs dichtgeslibde
gangen, manzieke muren, graffiti gehuld in hun eigen
stilzwijgen. Pakhuisvloeren die achterkruipen
als dorsvlegels. Uitpakkend met Iris die verschrikt
dat ze hier is. Vrouw. Holle stappen van trappen
sigarebandjes uit Cuba. Watte?
Kruimels van De Castro, katrollen, dwergen, stutbalken
en bohemiens beducht voor teveel daglucht. Hortend
over buitengesmeten binnenschippers, waterdragers,
motten en pieren, scheepsvernissen die iedereen kan
missen. Om te gieren. Dit werkt
op de lachspieren. Karkassen. Matrassen. God.
Theorie. Universum. Praktijk. Subject. Lichaam. Object
en Geest. Zin en geenszins. Niets betekent iets. Alles
is het niet. Al die vruchteloos fraaie vluchten
schroomloos op hun bek gevallen. Geen weten meer
waarin of waaruit. Zeg, Philos, is 't hier
dat zich de einde-van-de-filosofie-filosofen
ophouden. Waar is mijn thuishaven? Waar mijn
academisch visserskwartiertje? Waar ploegen de
visboeren? Tieren weelderig de hoeren over hun acht
en zeventig toeren? Waar bloeien de zaden als mossels
in 't zand? Waar schuimt het bier uit de tappen
van hier? O Vaderland. Waar wordt alles zoals ik
voorstel dat vroeger zou worden?
O Manuel de Sofa y Morales, leraar van moraalles,
tegen kinderkoppen kan je het nog heel ver schoppen.
Tegen de tijd dat het verandert blijft alles hetzelfde.
Niemand komt hier nog, zegt ze
traag haar frietvet bakkend, en ze zwicht als een vrouw
zonder blauw geslagen gezicht. Op IJslandvaarders
De maan wassend in het omvangrijke
droogloper programma. Houtdok krijg plankenkoorts.
De pleurus op een blauwe maandag. Van de walrus
de onrust. Heeft Afselia iets met Merbo? Bogarde iets
met Garbo? Zit ahorn tussen hamer en abeel? Hop
Marlène, hop Marlène, Bomans likt je lange tenen. Wie
zal nog om Callas Wenen? Midas, noorderzon
verdwenen? Eilandje verman je. Apo Calix now. Richt
een laatste maal je Franse colère op van je brits
en maak ons diets waarom je voor de boeg schiet. Ver-
schiet je woorden niet te vroeg. Een eiland dat zich
nooit gewonnen. Nooit. Arrivederci Montevideo. Tot
ziens op de video van Gaston en Leo. En ik wil nog
de groeten doen aan de Koninklijke Stapelhuizen. Zap.
Reclameblok. Dood door verdrenking. Dierenplezier.
Omgewoond is onbemind. Madonna van het Eilandje,
waanzinnig op zoek naar de Kuise Suzanna. Cut.
Priapus op de schommelstoel, laat niet onder je
rokken kijken. Duiven schieten. Geef niet af. Nooit.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd