Pseudo-Bonaventura-Ludolfiaanse leven van Jesus

Hoe onse Vrouwe bider cribben bleef. Dat achtende capittel

Als die coninghen ontcommert waren ende weder tot horen lande ghekiert, bleef die Vrouwe der werelt mit horen kinde Jhesus ende mit Joseph bider cribben in die cleyne stat duldelijc ende oetmoedelijc totten viertichsten dach toe, als of si een ander wijf hadde gheweest ende hoer kint Jhesus een puur mensche ende behoeft hadde die wit te houden.

Aldus stont Onse Vrouwe wakende ende aendachtich op die bewaringhe hoers gheminden Soens. Och mit hoe groter sorchvoudigheit ende vliticheit bewaerde si hoer kint, op dat hem gheen dinc, hoe cleyn dattet waer, en brake! Ende mit hoe groter waerdicheit ende voerhoedicheit ende goddienstighen anxte si hem handelde, dien si wiste dat hoer God ende hoer Here was. Mit ghebogheden knien plach si hem te nemen ende weder inder wieghen te legghen! Ende mit hoe groter bliscappen, betrouwen ende moederliker

[fol. 42r]

minnen plach si hem te helsen ende te cussen ende suetelike aen haer te drucken, ende verblide haer in dien dat si sach hem te wesen horen soen! Hoe dicke, hoe eernstelic sach si hem aen in sijn aensicht ende in alle den ledekijn sijns lichaems, hoe sorchvoudelijc ende wijslijc plach si sijn cleyne ledekijn te legghen als si hem want! Aldus plach die oetmoedighe ende wise moeder in al sijnre behoeften ende dienst stadelic als hi sliep of als hi wakede hem te dienen, niet alleen als hi cleyn was, mar oec als hi groet was. Och hoe ghaern si hem soekede, ende kume mochte wesen, si en bevoelde inden suken alsulcs kints een grote sueticheit, die anderen wiven onbekent is! Ende die leraer Sinte Bernaert vertelt vanden heilighen ouden Joseph, dat hi dat kint plach te setten op sine knien ende hem dicwijl plach toe te lachen.

Want Onse Vrouwe dus bleef bider cribben, so pijn di oec mit hoer bider cribben te staen ende verblijt di stadelike mitten kinde Jhesu, want die doghede uut hem gaende is. Een yeghelike ghetrouwe siele, ende sonderlinghe lude die in oerden sijn, van Kersdaghe tot Onser Vrouwen Lichtmissen dach souden billix eens des daghes bider voerseider cribben Onser Vrouwen vanden dat kint Jhesum ende Ma\rien

[fol. 42v]

sijnre moeder aenbeden ende mit groter begheerten overdencken van hoerre armoeden, oetmoedicheden ende goedertierenheden.

Du hebste ghesien, hoe die maghet Maria verduldeliken inden stinckenden stal langhe tijt bleef, waer bi ons niet swaer wesen en soude noch niet groet duncken in onsen cloester ende in onser heymelicheit te bliven. Daer ons toe troest Hugo van Sinte Victoer totten moniken sprekende: "Vry van sonden en is hi niet, die ander lude ambocht hem toe trect. Oftu een monic biste, wat doestu onder die scaren des volcs? Oftu swighen minste, waer om begheerstu daghelics te wesen biden ghenen die roepen? Du soutste altoes wesen in vasten ende in screien, ende du suecste een groet clerc te warden. Die simpelheit des monics sel sine clergie sijn. Mar du sprekes: Ic wil ander lude leren. Di en hoert niet toe te leren, mar te screien. Begheerstu nochtan een leerar te wesen, hoer wattu does: snoetheit dijns abijts, simpelheit dijns aensichts, onnoselheit dijns levens ende heilicheit dijnre wanderinghe sel die menschen leren, ende bet in dien dattu die werelt vlieste dan dattu die werelt volghes.