Reis van Jan van Mandeville

Van twe eylanden daer dye berghen al goutberghe ende siluerberghe syn ende ander dinc.

Bi desen conincrike sijn twee ander eylanden, deen heet orille ende dander argitte. Ende al tlant van desen eylanden is van guldenen berghen, daer men al omme graeft gout ende suluer ende dit is, daer die rode zee haer scheet vander westerscher zee. Jn dese eylanden en sietmen gheen sterre, diemen claerlike bekennen mach sonder een scoon claer sterre, diemen canopes hiet. Ende men siet ooc die maen niet in al haren scinen zonder int ander vierendeel. Jn desen eylanden sijn grote gheberchte van goude, die de miieren harde naersteliken hoeden ende die purgeren ooc dat gout ende affinierent herde wel. Ende dese miiren sijn

[fol. 155va]

also groot als honde, so dat die liede en dorren desen berghen niet ghenaken, want die miieren souden op hem springhen, so datse vanden goude niet en mochten hebben, het en si met groter behendicheit. Ende daer omme alst herde ouer heet is, die miieren berghen hem in daerde van tercie tide totter noenen. Ende dan nemen die liede kemele, dromedarise ende ander beesten ende dan gaensi al heymelike laden van dien goude ende dan vlien si, eer die mieren vter aerden comen. Ende op ander tiden, alst niet so heet en is, dat hem die mieren onder daerde niet en berghen, so doen se een ander maniere ende nemen merien die jonghe volijn hebben ende

[fol. 155vb]

legghen op dese merien twe ydel vate als zwarte manden, die lanc zijn toter aerden ende bouen open, ende dan doense die merien gaen ter weyden omtrent die berghe, mar si houden die volijn bi hem. Ende alse die mieren die ydel vate sien, so climmen si daer op ende gaen daer in. Ende dese mieren hebben sulke natuere, dat si niet omtrent hem en laten en gheen hol in daerde noch gheen ander ydel dinc, si en vollent mit goude. Ende al si dese vate aldus mit goude gheuollet hebben ende dien lieden dinct, dat die merien ghenoech gheladen sijn, so laten si die volijn gaen ende doense neyen. Ende staphans comen die merien al gheladen lopende tot haren volijnen waert ende dan

[fol. 156ra]

ontladense dese merien ende aldus hebbense vanden goude ghenoech, want dese mieren ghedoghen wel, dat die beesten bi hem comen weyden ende wandelen, mar en ghenen mensche en wilse bi hem ghedoghen.