Sint Nicolaas

[p. 9]

De driftige.

‘Willem, Willem, welk gelaat!
Kijk maar eens, hoe fraai dat staat:
Heel uw aangezicht is rood,
En uw neus gelijk een kroot.

Doof van woede en gansch verblind,
Raast en tiert hij als ontzind;
Neemt een knuppel in de hand,
Slaat er meê op grond en wand,
Werpt de stoelen om en om,
Richt verwoesting aan alom.
Niets is veilig voor zijn hamer
Bij zijn rennen door de kamer.
Nu moet er de spiegel aan -
Maar hij blijft verwonderd staan,
Met den stok omhoog geheven.
Wat zou hem toch stilstaan doen?
't Antwoord is u gauw gegeven:
Willems hoofd is heel zijn leven
Juist in zoo'n fatsoen gebleven,
Als de kop van een Kalkoen.

Die zijn drift niet kan beheeren,
Stelt zich zelf bespotlijk aan;
En hoe dat het hem moog gaan -
Zelf zal hij zich 't meeste deeren.

[p. 10]

COLÈRE. Der Zornnickel. DE DRIFTIGE.