Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens
(1591)–anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens[p. 13] | |
Die zijn knyen voor Godt hebt geboghen
Merckt oft ghy gaet doer d' enghe poort, +
Oft ghy des vleesch lust hebt versmoort +
Op dat ghy niet en sijt bedroghen, +
Sijt ghy een rancke in Christi, +
Door zynen Gheest suldy wijsheyt suyghen
De waerheyt sal u maken vry,
Dijn vruchten sullent wel ghetuyghen. +
Beproeft u selven nu ter tijdt, +
Oft ghy in den Gheloove sijt,
Is Christus in u, volght zynen reghel, +
Volght zijn voetstappen naer subijt,
So wie hem een Christen belijdt, +
Siet de Schrift aen als een spieghel,
Want wie ghelooft, so de Schrift seyt
Van diens lichaem sullen vloeyen +
Vruchten des levens vol claerheyt,
Als een Roos onder de doornen bloeyen. +
Dees schrift ghy wel bedencken meucht
Waer is die uytvloeyende deucht?
Och waer sijn des Heylichs Gheest vruchten
Waer is de vrede die elck verheucht? +
Waer wort die dwalende beweucht +
Van ons, tot weenen ende suchten?
Dus oft wy schoon gheen quaet en doen,
Dat helpt al niet, ten sijn maer droomen
Tot goet doen moeten wy ons spoen,
Anders sijn wy onvruchtbaer Boomen.
Dits een christen die Petrus prijst,
Die uyt zijn gheloove deucht bewijst, +
In der deucht wetenheyt verduldich,
Sulcke liefde oock in hem rijst,
Dat hy gheerne zynen Broeder spijst, +
Oock t' ghemeyn volck is hy ghehuldich, +
Sijn dese dinghen by u vriendt, +
So bewijst uwe Charitaten, +
Want wie Godt niet neerstich en dient, +
Is blindt gheheel van Godt verlaten. +
Merckt aen de woorden Christi sijn, +
| |
[p. 14] | |
Voorwaer men doet gheen nieuwen wijn
In oude vaten, t' is verloren,
+Wat gheen vernieude Menschen en sijn,
+Oprecht sonder gheveynsden schijn,
+Die bedriecht hem selven al te voren,
Anders ist maer een nieuwe lap
Sonder gheloof op een oudt laken,
T' is ydel waen en lichten clap,
Maer anders heeft dat niet te maken.
Weet ghy niet dat een Christen bloot
Ghedoopet is in Christus doot,
+Haer sonden tsamen met hem begraven,
+Op dat ghelijck Christus devoot
Verweckt is, door Gods crachten groot,
Soo moeten wy oock door Gods gaven
Leven in een nieu leven soo,
+Want zy en gheven niet haer leden
Tot wapenen der sonden snoo,
Van den doot sijn zy opghetreden.
Want een christen die is voorwaer
+Een licht ter werelt openbaer,
+Hy soeckt zijn Bruydegom alleyne,
+Hy heeft oock verlanghen daer naer,
+Hy verblijt hem in lyden swaer,
+Hy is een levende Fonteyne,
+Een Lust-hof ofte Paradijs
+Van costelijcke cruyden rijcke,
Hy is een Zalve seer propijs,
+Seyt Salomon in zijn Cantijcke.
Vrienden sijn wy aldus bereet,
+Bewaert doch wel u Bruylofts cleet.
Dies niet, steeckt dat in gheenen hoecken
Op dat ghy niet den vriendt heet,
Den Bruydegom die 't al wel weet
Sal ons seer haest comen besoecken,
Merckt hoe hy den Vyghebom vervloect
+Die schoone verciert stont met blaren,
+Siet toe eer dat hy ons besoeckt,
Op dat wy alsoo niet en varen.
| |
[p. 15] | |
Paulus oock claer te kennen gheeft,
Soo wie dat nae den vleesche leeft, +
D' eeuwighe doot die moet hy sterven,
Want wie Christus Gheest niet en heeft,
Zijn woort dach ende nacht aencleeft,
Dat Rijcke Gods dat moet hy derven,
Al werden zy hier glat en vet, +
En roemen vele van Gods Tempel,
Soo roemden die in Mosis Wet, +
Sijt ghy wijs, neemt aen haer een exempel.
En roemt doch niet groot ende smal, +
Ghelijck doen der Sotten ghetal,
Maer laet dijn werck u selven prysen,
Want dat brocht Israel in den val,
Hoe wel zy Gods volck hieten al,
Haer werck gaf een ander bewysen,
Daerom verliet haer Godt terstont,
Haer dwaesheyt heeft hy haer verweten,
Ghy en sijt Gods volc niet spreect Gods mont, +
Want ghy hebt al mijn Wet vergeten.
Beseghelt u gheloof ghewis, +
Wie met Christo opghestaen is,
Soeckt dat daer boven is ghepresen,
Op dat doch niemant en slae mis
Als die Ghemeynde van Sardis,
Zy roemden oock al wat te wesen,
Van t' leven hadden zij den naem, +
Maer zy waren doot door haer sonden,
Waeckt ende bidt vrienden eersaem, +
Op dat wy so niet sijn bevonden.
Die van Laodicea blent, +
Die Joannes ons maeckt bekent, +
Cout noch heet zy oock en waren, +
Tot roemen hebben zy haer oock ghewent,
Ons en behoeft gheen dinck present,
Al rijck ghenoech was haer verclaren,
Ellendich waren zy en stout,
De Gheest bewijst wel haer misdaden,
Haer eerste Liefde was vercout, +
| |
[p. 16] | |
Denckt oft ghy vry sijt van die schaden.
+Adonia veel droefheyt smaeckt,
Om dat hy hem selfs Coninck maeckt,
Teghen Godts Woort, hy wort verdreven
Wie aen een Christen name raeckt,
Maer niet na t' woort des Heeren haeckt
De Croone wert hem niet ghegeven,
+So roemden hen oock die Joden bot,
Haer selven zy Godts Kinderen maken,
+Zy segghen vele, zy kennen Godt,
Maer met haer wercken zy 't versaken.
Hoe mach het volck so sijn bedacht,
Dat op Godts woort so weynich acht,
Och die 't bedenckt mochts wel weenen,
Wie verlicht is al van den nacht,
En dat niet na en volght met cracht,
Haer herte moet wel wesen steenen,
+Een decksel voor haer herte hangt,
+Al ist dat zij 't lesen ofte singhen,
Doof blyven zy sonder verstandt,
Och sijn 't niet claghelijcke dinghen.
+O ghy traghe merckt Paulus leer,
+Waeromme dat Godt onsen Heer
Zynen lieven Soon heeft gheschoncken,
Om onse arme Ziele teer
Te verlossen uyt sdoots verseer
Daer wy al laghen in versoncken,
+Om dat hy hem soude bereen.
Een sonderlingh volck seer vierich,
Dat neerstich ware groot ende cleen,
Nae goede wercken seer gierich.
Een yder dit wel overleght,
Oft hy is van 't neerstich volck slecht,
+En niet meer staet na schat oft eere,
+Dan nae Hemelsche dinghen recht,
+Die dat doet is een christen knecht,
Die loon sal hebben van den Heere,
Daer en is vasten noch waken sterck,
Noch gheen blychap in cruys by namen
| |
[p. 17] | |
Noch oock gheen sonderlinghe werck,
Daer zy de werelt by beschamen.
Weet ghy niet, doet Paulus ghewach,
Dat Godts volck in den laetsten dach +
Die werelt moeten helpen rechten, +
Op dien dat coemt eenich beclach, +
In 't Oordeel hy niet staen en mach,
Godt sal selve teghen hem vechten,
Met der Werelt werdt hy verdoemt,
Och, Och, wat sal men dan begonnen, +
Dus oft men hem een Christen noemt,
Lacy wat is daer me ghewonnen.
Veel sullen seer verwondert staen,
Als dat Oordeel Gods sal aengaen,
Segghende: O Heere, Heere, +
Hebben wy niet seer wijs beraen, +
Veel crachten en deuchden gedaen?
Maer Godt sal seggen, na Schrifts leere,
Voorwaer ick en hebbe u noyt ghekent,
Wijckt van my boose generatie, +
Gaet in dat eeuwighe torment, +
Ghy hebt versuymt mijn groote gracie.
Dus u niet als de werelt stelt, +
Haer vruchten schynen wel in 't velt, +
In cleeren, huysen, en in drincken, +
Vol giericheyt nae goet en ghelt, +
Maer dien schat, daer de Schrift af melt
T' is selden dat zy daer op dincken, +
Al ist dat men haer seght oft print, +
Ende vermaent met vele tranen,
Gheen boete men in haer en vint,
Dan soo langh zy 't hooren vermanen. +
Och siet bet toe dan Israel, +
En wandelt recht nae Gods bevel, +
Dat ons die Heydens niet beghecken,
Zy seyden, schrijft Ezechiel,
Is dit des Heeren volck rebel, +
Dat uyt zijn landt heeft moeten trecken +
Laet doch claerder schynen u licht, +
| |
[p. 18] | |
+Waer ghy woont onder wat gheslachten,
Al wat die werelt niet en sticht
Wilt u doch neerstich daer af wachten.
+Christus die spreeckt met woorden plat,
+Een yeghelijck vergaert zynen schat
Inden hemel, maer niet op Aerden,
+Seght lieve vrienden, doen wy dat?
+Veel mannen Gods met tranen nat
+Met verlanghen dien schat begheerden,
+Waer u schat is, daer is u hert,
+Dus hebt ghy u schatten daer boven,
+Waerom vreest ghy voor sdoots smert?
So doen zy die Godt niet ghelooven.
Wat dunckt u lieve dit wel vaet,
Volghen wy hier in Christus raet?
T' waer goet dat elck hen wel besaghen,
Want wie na schadt beneden staet,
Ghelijck dat doet die werelt quaet,
Die salt hier namaels wel beclaghen,
Want een Christen die is een brief
Van alle Menschen scherp ghelesen,
Dus en sijt niet meer dijn eyghen dief
Van dijn arme Ziele in desen.
+So wie hem hier in schuldich dinckt,
Betert u, en niet meer en hinckt,
+En seght met David nu ten stonden,
+O Godt my u ghenade schinckt,
Ick kenne dat mijn boosheyt stinckt,
Wascht my doch reyn van myne zonden
Schept in my een nieu herte eest,
Gheneest mijn Ziele door u jonste,
Gheeft my weder dynen Gheest,
Die sal my leyden in u woonste.
Mijn seer lieve vrienden siet,
Singht uyt ghewoonte niet dit liet
Lichtveerdich, maer met wyse sinnen,
So daer wel veel singhens gheschiet,
Maer ten behaeght den Heere niet,
So Godt door Amos spreeckt uyt minnen.
| |
[p. 19] | |
Doet wech van my al dat ghebleet +
Der Liedekens, en al u snaren,
Want dat was Godt om hooren leet,
Om dat zy niet oprecht en waren. +
Die dit stelde niet om ghewin,
Hem selven vermaent hy daer in,
En al diet singhen en hooren,
Wapent u vroom na Christus sin,+
Elck heeft te stryden meer oft min,+
Teghen veel vyanden vol tooren,
Wilt niet als de vertzaechde vlien,
Maer staet vast tot der doot ghetrouwe,+
Vecht vromelijck tot op u knyen. +
Dat ghy de Croone meucht behouwen. +
|
|