Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het xxxiij. Capittel.

Verhael van de optochten ende legeringen der kinderen Israëls van Egypten af tot aen 't lant Canaan, vers 1, etc. Bevel vande inwoonderen des lants te verdrijven, ende d'Afgoderye uyt te roeyen, 50. met sware dreygementen, so sy anders doen, 55. van 't lant door 't lot uyt te deylen, 54.

1

DIt zijn de reysen der kinderen Israëls, die uyt Egyptenlant uytgetogen zijn, nae hare heyren: door de ¹ hant van Mose ende Aaron.

1 D. door het beleyt.

2

Ende Mose schreef hare uyttochten, nae hare reysen, ² nae den mont des HEEREN: ende dit zijn hare reysen, nae hare uyttochten.

2 D. op des HEEREN bevel.

3

^a Sy reysden dan van Rahmeses inde ³ eerste maent, op den vijftienden dach der eerste maent: des anderen daechs van Paesschen togen de kinderen Israëls uyt ⁴ door eene hooge hant, voor de oogen aller Egyptenaren.

a Exod. 12.37.

3 Genaemt Abib, anders Nisan. Siet Exo. 12.2. ende 13.4. Deuter. 1. op vers 3.

4 Siet Exod. 14.op vers 8.

4

⁵ Als de Egyptenaers begroeven de gene, welcke de HEERE onder hen geslagen hadde, alle eerstgeborene: oock hadde de HEERE ⁶ gerichten geoeffent aen hare Goden.

5 Al-hoe-wel de Egyptenaers door dese begraeffenissen harer eerstgeborenen ten hoochsten mochten vertoornt ende verbittert zijn geworden tegens de Israëliten, die sy voor hare oogen sagen vertrecken, heeftse Godt nochtans alsoo verslagen ende vertsaegt gemaeckt, dat sy het herte niet hebben gehadt, om de kinderen Israëls eenich leet te doen, ofte haer vredelick vertreck te verhinderen.

6 Siet Exod. 12. op vers 12. ende verg. Ies. 19.1.

5

Als de kinderen Israëls van ⁷ Rahmeses verreyst waren, so legerden sy hen tot Succoth.

7 Siet Gen. 47. op vers 11.

6

^b Ende sy verreysden van Succoth, ende legerden hen in Etham, het welcke aen 't eynde der woestijne is.

b Exod. 13.20.

7

^c Ende sy verreysden van Etham, ende keerden weder nae ⁸ Pi-hachiroth, dat tegen over Baal-Zephon is: ende sy legerden hen voor Migdol.

c Exod. 14.2.

8 Siet Exod. 14. op vers 2.

8

Ende sy verreysden van Hachiroth, ende gingen over door 't midden vande Zee nae de woestijne: ende sy gingen drie dachreysen inde woestijne Etham, ende legerden hen in ^d Mara.

d Exod. 15.22, 23.

9

Ende sy verreysden van Mara, ende quamen tot ^e Elim: In Elim nu waren twaelf water-fonteynen, ende tseventich palmboomen, ende sy legerden hen aldaer.

e Exod. 15.27.

10

Ende sy verreysden van Elim, ende legerden hen aen de schelfzee.

11

Ende sy verreysden vande schelfzee, ende ^f legerden hen inde woestijne ⁹ Sin.

f Exod. 16.1.

9 Alwaer sy tegens den HEERE murmurerende, eerst het Manna bekomen hebben. Dese woestijne is te onderscheyden van de andere woestijne Zin, ofte Tsin, onder vers 36.

12

Ende sy verreysden uyt de woestijne Sin, ende sy legerden hen in Dophka.

13

Ende sy verreysden van Dophka, ende legerden hen in Alus.

14

Ende sy verreysden van Alus, ende legerden hen in ^g Raphidim, doch daer en was geen water voor het volck om te drincken.

g Exod. 17.1.

15

So verreysden sy van Raphidim, ende ^h legerden hen inde woestijne Sinai.

h Exod. 19.1

16

Ende sy verreysden uyt de woestijne Sinai, ende ⁱ legerden hen in ¹⁰ Kibroth-taava:

i Bov. 11.34, 35.

10 D. lust-graven.

17

Ende sy verreysden van Kibroth-taava, ende legerden hen in Hazeroth.

18

Ende sy verreysden van Hazeroth, ende legerden hen in Rithma.

19

Ende sy verreysden van Rithma, ende legerden hen in Rimmon-Perez.

20

Ende sy verreysden van Rimmon-Perez, ende legerden hen in Libna.

21

Ende sy verreysden van Libna, ende legerden hen in Riffa.

22

Ende sy verreysden van Riffa, ende legerden hen in Kehelatha.

23

Ende sy verreysden van Kehelatha, ende legerden hen in 't geberchte van Sapher.

24

Ende sy verreysden van 't geberchte Sapher, ende legerden hen in Harada.

25

Ende sy verreysden van Harada, ende legerden hen in Makheloth.

26

Ende sy verreysden van Makheloth, ende legerden hen in Tachath.

27

Ende sy verreysden van Tachath, ende legerden hen in Tharah.

28

Ende sy verreysden van Tharah, ende legerden hen in Mithka.

29

Ende sy verreysden van Mithka, ende legerden hen in Hasmona.

30

Ende sy ^k verreysden van Hasmona, ende legerden hen in Moseroth.

k Deut. 10.6.

31

Ende sy verreysden van Moseroth, ende legerden hen in Bene-Iaakan.

32

Ende sy verreysden van Bene-Iaakan, ende legerden hen in Hor-gidgad.

33

Ende sy verreysden van Hor-gidgad, ende legerden hen in Iotbatha.

34

Ende sy verreysden van Iotbatha, ende legerden hen in Abrona.

35

Ende sy verreysden van Abrona, ende legerden hen in Ezeon-Geber.

36

Ende sy verreysden van Ezeon-Geber, ende ^l legerden hen in de woestijne ¹¹ Zin; dat is Kades.

l Bov. 20.1.

11 Siet bov. cap. 13. op vers 21.

37

Ende sy verreysden van Kades, ende ^m legerden hen aen den berch Hor, aen 't eynde des lants Edom.

m Bov. 20.22.

38

ⁿ Doe ginck de Priester Aaron op den berch Hor, ¹² nae den mont des HEEREN, ende sterf aldaer: in 't veertichste jaer nae den uyttocht der kinderen Israëls uyt Egyptenlandt, in de ¹³ vijfde maent, op den eersten der maent.

n Bov. 20.25. Deuter. 32.50.

12 D. nae Godes ordinantie ende bevel.

13 By de Ioden genaemt Ab, passende op onsen Iulius ende Augustus.

39

Aaron nu ¹⁴ was hondert ende drie en twintich jaer out; als hy sterf op den berch Hor.

14 Hebr. was een soon van hondert ende drie en twintich jaer.

40

^o Ende de Canaaniter, de Coninck van ¹⁵ Harad, die in 't Suyden woonde inden lande Canaan, hoorde dat de kinderen Israëls aenquamen.

o Bov. 21.1.

15 Ofte, de Koninck Harad. siet de Historie van desen, bov. cap. 21.1, 2, 3. ende d'aent. aldaer.

41

Ende sy ^p verreysden van den berch Hor, ende legerden hen in Zalmona.

p Bov. 21.4.

42

Ende sy verreysden van Zalmona, ende legerden hen in Phunon.

43

Ende sy verreysden van Phunon, ende ^q legerden hen in Oboth.

q Bov. 21.10.

44

Ende sy verreysden van Oboth, ende legerden hen aende heuvelkens ¹⁶ Abarim in de lantpale Moabs.

16 Zijnde bergen in 't lant der Moabiten gelegen, ende 'tselve scheydende van het lant der Ammoniten. Siet ond. vers 47.

45

Ende sy verreysden van de heuvelkens [Abarim] ende legerden hen in ¹⁷ Dibon-Gad.

17 Tot onderscheyt van een ander Dibon, dat den kinderen van Ruben toegedeylt is. Ios. 13.15, 17.

46

Ende sy verreysden van Dibon-Gad, ende legerden hen in Almon-Diblathaim.

47

Ende sy verreysden van Almon-Diblathaim, ende legerden hen in de bergen ¹⁸ Abarim, tegen ¹⁹ Nebo.

18 Streckende van by de doode-zee, ofte het Suyd-eynde Arnons tot aen Nebo.

19 Siet Deut. 34.1.

48

Ende sy verreysden vande bergen Abarim, ende legerden hen inde vlacke velden der Moabiten, aen de Iordane van ²⁰ Iericho.

20 D. daer dese riviere tegen over Iericho is loopende: alsoo elders meer.

49

Ende sy legerden hen aen de Iordane van Beth-Iesimoth, tot aen ^r Abel- ²¹ Sittim: in de vlacke velden der Moabiten.

r Bov. 25.1. Ios. 2.1.

21 Eenige meynen, dat dit de selve plaetse is, die boven alleenlick Sittim genoemt is. cap. 25.1. ende hier genoemt Abel-Sittim, ten aensien van de klage ende rouwe, die de kinderen Israëls aldaer bedreven over de plage des Heeren.

50

Ende de HEERE sprack tot Mose inde vlacke velden der Moabiten, aende Iordane van Iericho, seggende:

51

Spreeckt tot de kinderen Israëls, ende segt tot hen: Wanneeer ghylieden over de Iordane sult gegaen zijn in 't lant Canaan:

[fol. 80v]

52

^s So sult ghy alle inwoonderen des lants voor u aengesichte uyt de besittinge verdrijven, ende alle hare beeldnissen verderven: oock sult ghy alle hare ²² gegotene beelden verderven, ende alle hare ²³ hoochten verdelgen.

s Deuter. 7.2, 3, etc.

22 Hebr. beelden van gietinge, ofte, gegotene dingen.

23 Siet Lev. 26. op vers 30.

53

Ende ghy sult het lant in erflicke besittinge nemen, ende daer in woonen: want ick heb u dat lant gegeven, om het selve erflick te besitten.

54

Ende ghy sult het lant in erflicke besittinge nemen door het lot, nae uwe geslachten, ^t den genen, ²⁴ die vele zijn, sult ghy hare erfnisse meerder maken, ende dien, die weynich zijn, sult ghy hare erfnisse minder maken; waer henen ²⁵ yemanden 't lot sal uytgaen, dat sal hy hebben: nae de stammen uwer vaderen sult ghy de erffenisse nemen.

t Bov. 26.54. etc.

24 Siet bov. cap. 26. op vers 54.

25 Hebr. hem.

55

Maer indien ghy de inwoonderen des lants niet en sult voor u aengesichte uyt de besittinge verdrijven, so sal 't geschieden, dat, die ghy van hen sult laten overblijven, ^v tot ²⁶ doornen sullen zijn in uwe oogen, ende tot prickelen in uwe zijden, ende sullen u ²⁷ benauwen op het lant, daer inne ghy woont.

v Ios. 23.13. Iud. 2.3.

26 D. sy sullen u eene geduerige quellinge ende verdriet zijn, sy sullen u lust ende ruste benemen: mitsgaders u verleyden tot sonden, om welcker wille mijn toorn tegens u ontsteken sal. Siet Ios. 23.13. Iud. 2.3. ende verg. Exod. 23.33. ende 34.12. Deuter. 7.16. De waerheyt deses Godtlicken dreygements hebben de Israëliten doorgaens ondervonden, tot Davids tijden toe.

27 Ofte, vyantlick handelen.

56

Ende 't sal geschieden, dat ick u sal doen, gelijck als ick hen dachte te doen.