Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het iij. Capittel.

Iosua met de Israëliten van Sittim vertrocken zijnde, komt aen de Iordane, vers 1, etc. De ampt-lieden geven ordre wanneer, ende op wat wijse het volck ende de Priesters voorttrecken souden, 2. Ioshua vertroost ende versterckt het volck, verhalende het wonder-werck, ’t welck de HEERE voor hare oogen doen soude, 9. De Iordane drooge makende, tot dat de Arke ende al het volck droogs voets daer door gegaen soude zijn, 13.

[fol. 100r]

1

IOsua dan maeckte sich des morgens vroech op, ende sy reysden van Sittim, ende quamen tot aen de Iordane, hy, ende alle de kinderen Israëls: ende sy vernachtten aldaer eer sy over trocken.

2

Ende ’t geschiedde, dat de Amptlieden ¹ op ’t eynde van drie dagen, door het midden des Legers gingen:

1 Verstaet het eynde van de drie dagen, daer van bov. 1.11. gesproken is. ende siet, aengaende dese maniere van spreken, Deuter. 15.1.

3

Ende geboden den volcke, seggende, Wanneer ghy de Arke des verbonts des HEEREN uwes Godts siet, ende de ² Levitische Priesters de selve dragende: verreyst ghylieden oock van uwe plaetse, ende volgtse na.

2 D. die alle uyt den stamme Levi waren, maer niet alle, die uyt dien stamme waren, waren Priesters.

4

Datter nochtans ruymte zy tusschen ulieden ende tusschen de selve, by de twee duysent ellen inde mate, ende en naedert tot de selve niet, op dat ghy dien wech wetet, dien ghy gaen sult, want ghy-lieden en zijt door dien wech niet gegaen ³ gisteren [ende] eer-gisteren.

3 D. van te vooren. Siet Genes. 31.2.

5

Iosua ⁴ seyde oock tot den volcke, ⁵ Heyligt u: want morgen sal de HEERE ⁶ wonderheden in het midden van ulieden doen.

4 T.w. te vooren. oft: hadde geseyt.

5 Van Heyligen, siet Exod. 19.10. Levit. 20.7. Num. 11.18. Ios. 7.13. ende 1.Sam. 16.5.

6 siet ond. vers 13, etc.

6

Desgelijcks sprack Iosua tot de Priesters, seggende, Neemt de Arke des verbonts op, ende gaet door voor het aengesichte deses volcx: Sy dan namen de Arke des Verbonts op, ende sy gingen voor het aengesichte des volcx.

7

Want de HEERE hadde tot Iosua geseyt, Desen dach sal ick beginnen ⁷ u groot te maken voor de oogen des gantschen Israëls: op dat sy weten, ^a dat ick met u zijn sal, gelijck als ick met Mose geweest ben.

7 D. u in aensien te brengen door dit treffelick mirakel dat ick doen sal, daer aen het volck van Israël sal bekennen, dat ick u tot een hooft over haer gestelt hebbe, ende dat ickse door uwen dienst in ’t lant Canaan brengen sal.

a Ios. 1.5.

8

Ghy dan sult de Priesteren die de Arke des verbonts dragen, gebieden, seggende: Wanneer ghylieden komt tot aen het uyterste des waters der Iordane, staet stille in de Iordane.

9

Doe seyde Iosua tot de kinderen Israëls: Naedert herwaerts, ende hoort de woorden des HEEREN uwes Godts.

10

Voorder seyde Iosua, ⁸ Hier aen sult ghylieden bekennen, ⁹ dat de levendige Godt in ’t midden van u is, ende dat hy gantschelick voor u aengesichte uytdrijven sal de Canaaniten, ende de Hetiten, ende de Heviten, ende de Phereziten, ende de Girgasiten, ende de Amoriten, ende de Iebusiten.

8 T.w. aen dit wonderwerck, dat verhaelt wort, vers 13.

9 And. dat Godt in’t midden van ons is levende.

11

Siet, de Arke des verbonts des ¹⁰ Heeren der gantscher aerden, gaet door voor ulieder aengesichte inde Iordane.

10 And. de Arke des verbonts [ja] de Heere des gantschen aerdbodems. Verg. Mich. 4.13. Zach. 4.14. ende 6.5.

12

Nu dan, ¹¹ neemt ghylieden u twaelf mannen uyt de stammen Israëls, ¹² uyt yeder stamme eenen man.

11 T.w. om te verrichten het gene dat verhaelt wort, ond. cap. 4.2, etc.

12 Hebr. eenen man, eenen man uyt eene stamme.

13

Want het sal geschieden, met dat de voetsolen der Priesteren die de Arke des HEEREN, des Heeren der gantscher aerden dragen, in ’t water der Iordane sullen rusten, so sullen de wateren der Iordane ¹³ afgesneden worden, [te weten] de wateren die van boven af vlieten, ^b ende sy sullen op eenen hoop blijven staen.

13 Hy wil seggen, dat het water ’t welck van boven afquam, soude blijven staen het andere soude af vlieten.

b Psal. 114.3.

14

Ende ’t geschiedde doe het volck vertrock uyt sijne tenten, om over de Iordane te gaen, ^c so droegen de Priesters de Arke des verbonts voor het aengesichte des volcx.

c Actor. 7.45.

15

Ende als die, die de Arke droegen, tot aen de Iordane gekomen waren, ende de voeten der Priesteren, dragende de Arke, ingedopt waren in ’t uyterste des waters: ¹⁴ (De Iordane nu was ^d vol alle de dagen des oogstes ¹⁵ aen alle hare oeveren:)

14 D. sy pleegt op desen tijt vol te zijn, dat is hare nature, ende soo was het ooc te deser tijt.

d 1.Chron. 12.15.

15 And. boven. Alsoo cap. 4.18.

16

So stonden de wateren die van boven afquamen: sy resen op eenen hoop, seer verre van de stadt ¹⁶ Adam af, die ter zijden ¹⁷ Zartan [ligt], ende die nae de Zee des vlacken velts, [te weten] de ¹⁸ Sout-Zee af-liepen, die vergingen, ¹⁹ sy wierden afgesneden: Doe trock het volck over, tegen over Iericho.

16 Dese stadt wert in sommige caerten gestelt aen de Oost-zijde vande Iordane, tegen over Gilgal.

17 Eene plaetse gelegen Zuyd-waerts van Adam aen de Oost-zijde van de Iordane. Siet van twee andere Zarthans, 1.Reg. 4.12. ende 7.46.

18 Hebr. de Zee des souts. Siet Genes. 14.3.

19 Hy wil te verstaen geven, dat de onderste wateren met eenen snellen vloet terstont zijn afgeloopen, ende verswolgen in de Sout-zee, op dat ’t volck Godes droochs voets op den gront der Riviere gaen soude.

17

Maer de Priesters die de Arke des verbonts des HEEREN droegen, stonden stee-vaste op het drooge in ’t midden der Iordane: ende gantsch Israël ginck over op het drooge, tot dat al het volck geeyndicht hadde door de Iordane te trecken.