Onze Taal. Jaargang 20

Uit de pers.

Het is nodig, dat moet!

(Dij) ‘In de tweede plaats is het nodig, dat om veel te kunnen uitvoeren niet alleen de productie moet worden verhoogd, maar dat ook het verbruik in Nederland beperkt moet blijven’. Deze zin rammelt! Bedoeld zal zijn: In de tweede plaats is het om veel te kunnen uitvoeren niet alleen nodig, dat de productie wordt (worde) verhoogd, maar ook dat het verbruik in Nederland wordt (worde) beperkt.

Ponsster.

‘Groot kantoor te Amsterdam heeft op zijn boekhouding plaats voor een ervaren ponsster’.

Voor plaatsing in het firmament van deze Firma?

Omgekeerde wereld.

(Dw.) ‘Nieuwe 40 P.K. motor. Benzineverbruik: 100 km. op 9 liter.’ 100 km. benzine op 9 liter wàt? (Ja, vreemd! Misschien is 9 liter op 100 km. bedoeld. Red.).

O, die werkwoordstijden!

(Dw.) ‘Wie destijds de dure en soliede schutting zag bouwen rondom het terrein waar het Paleis voor Volksvlijt stond tot het in 1929 verbrandde, wist heel zeker: hier zal de eerste tien of vijftien jaren niet worden gebouwd!’

Eerst stond er een Paleis; toen werd er een schutting omheen gebouwd; toen brandde het Paleis af. Vraag: wat gebeurde er toen met de schutting?

(Dat vermeldt de geschiedenis niet. Mogelijk bedoelde de schrijver had gestaan in plaats van stond. Red.).

Afkortingenbargoens.

(Lu.) Mag ik nog eens opkomen tegen de mode van hetgeen men misschien het beste als afkortingenbargoens’ kan kwalificeren? Elke

[p. 12]

eigennaam moet tegenwoordig worden afgekort in een gedrukt stuk. Wie, die er niet dagelijks mee te maken heeft, zal de betekenis van D.U.W. raden? En het nageslacht? Dat wordt door onze journalisten voor rebussen geplaatst, wanneer het oude kranten of periodieken wil raadplegen. Ook ‘Onze Taal’ maakt er zich wel eens aan schuldig!

De ‘chef-ober’.

(No.) Het is moeilijk te verklaren door welke duistere invloeden op ons Nederlandsche taalgevoel het gebruik van het woord of de benaming ‘ober’ niet alleen hier de bezettingsjaren heeft overleefd, maar van het koffiehuis uit dieper in onze geschreven taal onaangenaam voortwoekert. Zoo kon men onlangs uit de vrouwen-rubriek in ‘Elseviers Weekblad’ niet alleen vernemen dat men ‘de ober voorkomend dient aan te spreken’, maar ook dat men mogelijke klachten over zijn bediening met hem vriendschappelijk moet trachten op te lossen ‘alvorens men bij de chef-ober zijn beklag indient.’ - Als aanspreking van den zaalchef ontbreekt nu nog maar de titel oberchef-ober!