Vreemde woorden
(W.O.) Gramofoon wordt over het algemeen uitgesproken met een volkomen ‘a’, zodat de spelling met één ‘m’ m.i. de voorkeur verdient. Ook met de spelling van woorden als ‘a capella’, ‘agressief’, enz. wordt vreemd omgesprongen. Terwijl vrijwel alle Nederlandse woordenboeken de hierboven gebruikte spelling aanhouden, zijn er enkele encyclopedieën, als ‘XYZ der Muziek’, ‘Winkler Prins’, enz., die ‘a cappella’ schrijven: de Italiaanse spelling dus. Hetzelfde geldt voor ‘agressief’. Van Dale geeft dit woord met één ‘g’, Kramer met ‘g(g)’, waarbij Van Dale er zelfs op wijst, dit woord toch vooral niet met ‘gg’ te schrijven. Koenen heeft liever ‘aggressief’, maar keurt ‘agressief’ niet af.
(Red.) Als wij ‘grammofoon’ met mm schrijven, wil dat niet zeggen, dat wij de ene m met een hoongelach begroeten. Bij een echte onzekerheid aangaande de spelling - en dat leek ons bij dit woord het geval; wij hebben er deze maand nog eens extra in de pers op gelet! - nemen wij de taalkundig en historisch meest verantwoorde spelling. Is een bepaalde ‘foute’ schrijfwijze van een vreemd woord ingeburgerd, dan wil O.T. niet door pedanterigheid verwarring stichten. Wij vinden het niet zo vreselijk, dat sommigen zich beroepen op het Latijnse werkwoord ‘aggredi’ (aanvallen) en daarom ‘aggressief’ schrijven, anderen daarentegen menen, dat het woord via het Franse ‘agressif’ tot ons is gekomen en dus met één g geschreven moet worden. Wij horen in ‘grammofoon’ geen lange maar een korte a. Overigens is deze norm niet zo geschikt om daarmede de spelling van een vreemd woord te regelen. Wij hebben verschillende mensen ‘imiteren’ laten uitspreken. Zij zeiden heel duidelijk ‘immiteren’. Wilt U daarom het woord nu met mm schrijven? Vreemde woorden spelt men meestal zoals het in de oorspronkelijke taal gebeurt; uitgangen e.d. komen er Nederlands uit te zien. Traditionele uitzonderingen zijn natuurlijk ook hier.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd