Escalatie van deëscalatie
(Bouw, no. 37. 14 september 1968.)
‘Bijzonder frappante voorbeelden van snel ingang vindende modes doen zich voor bij het taalgebruik en een van de meest frappante daarvan is vermoedelijk wel de lawineachtige voortplanting van de woorden escalatie en escaladeren, waaraan zich in de allerlaatste tijd ook al het deëscaladeren heeft gevoegd. Het is misschien nog niet veel langer dan een jaar geleden dat de escalatie anders dan in wetenschappelijke vaklitteratuur haar intrede heeft gedaan en dat woord is zo zeer en zo snel ingeburgerd dat men tegenwoordig haast geen krant of tijdschrift meer kan openslaan of het escaladeert daarin wel ergens. De voorliefde voor dat gewichtig klinkende woord is zó groot dat het kennelijk ook wel wordt gebruikt door personen die met de eigenlijke betekenissen ervan onvoldoende op de hoogte zijn en waardoor dan onduidelijkheden in de tekst ontstaan. Maar intussen escaleert of escaladeert men maar voort en dit zo druk dat W.V. kort geleden in drie opeenvolgende bladzijden van een dagblad en in verschillende berichten en artikels niet minder dan vier keren de oude “beklimming met stormladders” tegenkwam. Terwijl hij toch met de hand op zijn hart kan verklaren dat hij een krant niet van a tot z leest en dat hij toch heus niet naar escalade heeft zitten zoeken.’
Auteursrechtelijk beschermd