gekeerd, vanuit Finland een brief stuur naar een land getiteld Nederland, dan zou dat de Finse post wel eens voor problemen kunnen plaatsen. ■ Maar goed, waarom niet consequent in alle gevallen de internationale schrijfwijze aangehouden, vraagt zich kennelijk de heer Haan af. Ik weet het niet. Soms zou ik er voor voelen, Uruguay maar als Oeroegwaai of desnoods Oeroekwaai te spellen, opdat geen Nederlandse televisiecommentator het meer in zijn hoofd hale dit Spaanse woord op zijn Engels als Joeroekwee uit te spreken. ■ Wel irriteert het mij, en daarmee zit ik dan weer op de lijn van de heer Haan, dat de NRC/Handelsblad de Lybische leider Khadaffi consequent Gadaffi noemt. Begrijpelijk als het erom gaat de juiste uitspraak zoveel mogelijk weer te geven (kh is de Franse en Engelse transcriptie voor de ch-klank in het Arabisch), maar waarom wordt Khomeiny in die krant
dan niet tot Gomeini omgedoopt? Omdat Perzisch nu eenmaal geen Arabisch is? Nu ja. ■ Nee lezers, we komen er nooit helemaal uit. En, nu ik toch definitief aan het zeuren ben geslagen, heeft u ook geen gevoel van onbehagen gekend, toen u tijdens de verslaggeving over het proces tegen de Bende van Vier moest ontdekken, dat zonder enige inspraak uwerzijds de naam Mao Tse-Toeng plotseling veranderd bleek in Mau Dzedong? ■ Overigens heb ik ooit horen verluiden (ik gebruik het woord ooit verkeerd hier, u hebt gelijk, maar van mijn kant is het niet modieus: ik maakte mij al schuldig aan dit woordgebruik voordat het in Holland mode was - en als u dat geen argument vindt, dan laat maar zitten), dat het Bilkers (de dialecten van Het Bildt, waaronder de woonplaats van W. Lageveen valt) door echte Friezen als een soort Hollands wordt versmaad. St-Annaparochie ligt geografisch ver van mijn bed, dus ik houd me verre van elke discussie die hierover weer mocht ontstaan. ■ Zeker geen Hollands in welke betekenis dan ook is het woord lomo. Dit schijnt een gerecht te zijn dat in een cafetaria in Sneek wordt geserveerd, althans op de prijslijst prijkt. Willemien wilde het bestellen uit nieuwsgierigheid, maar de voorraad bleek uitverkocht. Niemand van het dienstdoend personeel kon haar ook maar een globale indruk geven van wat een lomo was. Lezers die er meer van weten, zorg dat er gerechtigheid geschiede! ■ R. Quené meldt het verdwijnen van het woord en uit de Nederlandse taal. De finesses komen een volgende keer wel aan bod. De laatste alinea van zijn brief luidt: ‘En overigens (u ziet, een heroïsche poging om en in stand te houden, PCUdB): waarom die overbodige punten en nullen in de tijdsaanduiding? Ook zo'n nieuwe mode. Wij kennen iemand, die vijf uur 's middags uitspreekt als zeventienhonderd uur. Ik acht het niet
uitgesloten dat dit militair jargon is. Een reden voor dienstweigering?’. ■ Ook een slechte reden kan een goede reden zijn, zullen we maar zeggen. Voor de rest kan ik aan de redenering geen touw vastknopen. Schrijfwijzen als 17.00 u. zijn op het Europese continent sinds jaar en dag in zwang, en bedoeld om tijdschema's overzichtelijk en uniform te maken. Met de klemtoon op form, wel te verstaan. Dat iemand 17.00 als zeventienhonderd uitspreekt, bewijst allerminst dat die punt overbodig is: integendeel: het bewijst dat die iemand de punt over het hoofd heeft gezien. ■ Ook H.P. Ansberg uit 's-Gravenhage attendeert ons op een vermeend modeverschijnsel: hij noteert uitspraken als kabbinet, ammateur, ammerika (dus verdoffing van de a in onbeklemtoonde lettergrepen) alsmede proffessor, hommofiel. Hij hoopt dat dit verschijnsel een kort leven beschoren zal blijken te zijn. ■ Merkwaardig is dat sommige mijner fonetische handboeken, die ook niet van vandaag of gisteren dateren, deze uitspraken eveneens signaleren, en daarbij een uitzondering maken voor het zuiden van het randstedelijk gebied. Misschien betekent de noodkreet van H.P. Ansberg wel dat het laatste bolwerk van de zuivere uitspraak van onbeklemtoonde klinkers dreigt te bezwijken. Als ik het een en ander overlees, zie ik dat ik weer aardig provenciaal bezig ben geweest.
P.C.U.d.B.
Auteursrechtelijk beschermd