[Mededeling]
■■■■■
■ Steeds meer, of nog steeds verloederd, ik weet het niet, maar dat los schrijven van woorden die aan een geschreven horen te staan, blijft een bron van vermaak. Wel en wee van pottenbakkers geslacht las ik laatst in een krantenkop. ■ Ik maak me sterk dat het kabinet de vier jaar niet haalt is ongeveer dezelfde bewering als het lijkt me sterk als het kabinet de vier jaar haalt. Ik maak me dan ook sterk dat u wel eens minder taalvaardige personen dan u de beide constructies door elkaar hebt horen halen. ■ U hoort mij niet zeggen dat de taal steeds meer verarmt of verloedert. ■ Natuurlijk hoort u mij dat niet zeggen, want u hoort me niet. ■ Ik bedoel dus eigenlijk: u ziet mij niet schrijven dat de taal steeds meer verarmt of verloedert. ■ Ook dat haalt u de koekoek, want u ziet me evenmin schrijven. ■ Nog eens: u ziet hier niet door mij geschreven staan dat de taal steeds meer verarmt of verloedert. Ik wil dus geenszins beweren dat een veelvuldig gebruik van de uitdrukking dat hoor je mij niet beweren wijst op verarming of verloedering van de taal. Ik krijg er alleen soms wel een sik van. ■ Wat ons natuurlijk meteen op de vervoeging van het werkwoord scheren brengt. Volgens Van Dale kan dit in de betekenissen 8 t/m 10 ook vervoegd worden als scheerde/heeft gescheerd. Ik zal u niet vermoeien met een uiteenzetting omtrent de finesses van de betekenissen 8 t/m 10 van scheren, maar daar is in ieder geval niet in opgenomen het wederkerende zich wegscheren. Waaruit volgt dat de voltooide tijd van hij scheert zich weg niet is hij heeft zich weggescheerd, maar hij heeft zich weggeschoren. Wat mij doet denken aan een maatschappelijk geëngageerd persoon van wie niets is overgebleven nadat hij de baard bij zichzelf
heeft verwijderd. ■ Nadat ik ruim twee decennia uitsluitend auditief ben geconfronteerd met Il n'y a pas d'amour heureux, gezongen door Georges Brassens, is mij dezer maanden toevallig de tekst zelf ervan onder de ogen gekomen. De meest spectaculaire misvatting was dat ik een van de versregels altijd verstaan had als vite sémant ma vie, wat in werkelijkheid bleek te luiden dites ces mots ‘ma vie’. Snel mijn leven zaaiend wordt dus zeg die woorden ‘mijn leven’. Er is geen probleem opgelost, maar alleen een nieuw bij gekomen. Bedwing uw tranen maar, gaat de tekst door. Heb ik al ruim twee decennia gedaan, en zal ik blijven doen ook. Er is geen gelukkige communicatie. ■ Ik heb je lief heeft twee betekenissen. Dat wordt duidelijk als we deze zin naar de beleefdheidsvorm transponeren: ik heb u lief, respectievelijk ik heb uw lief. ■ Nogmaals, u hoort mij niet zeggen dat de taal steeds meer verloedert of verarmt, maar sinds steeds meer fouten gaan optreden in het gebruik van u danwel uw, moet het ons niet verbazen dat partnership ook niet meer is wat het was (namelijk partnerschap en dat heette vroeger weer een Band, geloof ik - nou ja) en dit beklemtoont weer op schrijnende wijze de toenemende juistheid van boven aangehaald lied. ■ Vrij vertaald luidt de derde strofe: mooie lezer (m/v), lieve lezer (m/v), ik draag uw beeld in mij als een gewond vogeltje, en hullie-daar zien ons, zonder het te weten, voorbijgaan, na mij de woorden herhalend die ik eruit geperst heb en die heel plotseling stierven voor uw grote ogen: geen communicatie haalt iets uit.
P.C.U.d.B.
Auteursrechtelijk beschermd