[Quinquempoix]
Zie hier een arm Gezel, wel eêr
Beroofd van Geld, en goed, en haven,
Door de Actievinding nu een Heer,
Die 't alles van zyn hand doet draven;
Hy prykt en pronkt met Eer en staat,
Terwyl zyn gretige oogen branden,
Die hy ter zyde wyden laat,
Op schaapen roof door wolven tanden.
Zyn Aap zo trouw aan hem verpand,
Schynt ook door schraap zugt aangedreeven.
Tot onrust en bederf van 't land;
Maar hy wyst met zyn poot beneven,
Zig zelf, zyn wettig opper Heer,
Die hem zyn dienst wel wou beloonen
Door't paardje-schyt-geld, zo hy weêr
Maar eens gerust en vry mogt woonen;
Dog met dit voor beding; dat hy
Een deel van zyn geschraapte Schatten,
Gerust bezitten mogt, en vry
Die zyn verstand naâuw kan bevatten,
Wyl door zyn wind geblaas, het Hof
Van Thuillerie hem niets kan geven
Dat diend tot zyn gerustheid, of
Tot blydschap van zyn wind'rig leven;
Daar hy verbaasd de vlugt verkiest;
Om 't aangedronge Volk te ontkomen,
Eer hy het Leven daar verliest
Wyl elk met wraak zugt ingenoomen.
Hem als de bronaâr van zyn rouw
Vervolgt, en wil van't leven rooven;
Terwyl de droeve weduuw vrouw,
Wiers leed gaat haar geduld te boven,
Haar Man beschreid, die in den drang
Van't volk, om't Geld, is dood gebleeven;
Nogtans is deze wind eerlang,
Tot naar de Zuid zée voort gedreeven;
En schoon dat woeste pekel schuim
Alleen bestaat in wind en baaren
Nog denkt men op dat zwalpend ruim
Ontelb're schatten te vergaaren,
Ia 't schynt, dat elk zig zelf verbeeld,
Hoe fel ook de onweers winden loeijen,
Dat daar het Goud, 't geen de oogen streeld.
Van zelfs zal in hun kielen vloeijen;
Dog schoon een ieder spot en lagt
Met d'Actie handel van het zuijen,
En houd die al zo sterk van magt,
Als die vant Muijen blyvend Muijen,
Nog schynt het dat die hier of daar
De hoop voldoen zal, door de blyken
Wanneer die 't aad'lyk sticht met waar
Van 't Oost en 't Weste zal verryken;
Dan zal de Bisschopp' lyke Stadt
Eerlang haar Kruin omhoog verheffen,
En door geen arbeid afgemat,
Eens door de vaart haar doel wit treffen,
Wanneer de kielen zwaar gelaên
Door 't Land, het geen men op zal graaven
Dwars door de Hei, regt toe, regt aan
Op zeilen naar de stichtsse haaven;
Waar is op's wérelds wyden kloot
Ooit zulk een schoon gezigt gevonden.
Als hier zal zyn? wanneer de Vloot
Den ronden Aardbol omgezonden,
Voorzien met Goud en Diamant
Haar kabels eens ten langen lesten,
In't oog van 't Stichtsse vaderland,
Zal vast slaan aan de sterke vesten,
En hoe vernoegd zal de Oceäan,
Al hupp'lende, onze Neérlands kielen
Op hunne reis ten dienste staan,
En veilig hoeden voor't vernielen
Van zand, of bank, of rif, of klip.
Dan zal ment Sticht zyn grootheid roeme,
De vlooten tellen, en geen Schip,
Wyl niemant hun getal kan noemen;
Zo ryst een Stad, schoon Momus grimd
Als ny dig op zyn Nagebuuren,
Of dat een spotter schempt en schimpt,
Men wil den moriaan daar schuuren.
Dog ieder weet hoe't met zyn Geld
En beurs en intrest is gelegen,
Maar het verlies word niet gemeld.
Voor de verliezer 't aller wegen
Zoekt naar gelegentheid, om voort
Zig naar Vianen te begeven,
Dog schoon men het verlies versmoord,
Men ziet door 't oog de harten beven
Van menig een, die op het Rad
Van Vrouw Fortuin te hoog gerezen.
In 't end zien Beurs en Geld kist plat,
En thans voor schande en armoê vrezen,
Wyl Hy die't draaid; of helpt of stuit
Den loop van de Actie handelaaren,
En als hy maar partyen sluit
Zyn schat en schrok beurs voeld verzwaaren
Hy zoekt ter weêr zyds zyn prosyt,
En trekt dus dubbelde Cortagie,
En lagt om't geen een ander lydt,
Dus speeld hy als een Janpotagie
Zyn rol. Maar wat verward geroep
Van ongehoorde beuzelingen
Doorboord myne ooren? 'k zie een troep
Van Dwaazen Quinquempoix in dringen.
Om Wind, die menig hart bedroefd.
Om Wind, die menig doet vertrekken.
Om Wind, die menig Beurs toeschroefd,
En plaatst zyn Meester by de Gekken;
Dog 'tis geen wonder wyl Merkuur,
Die 't voorhoofd fronst, door rouw benepen
Papier en Wind verkoopt, zo duur,
Dat hy, door droefheid aangegreepen
't Verderf der koopmanschap beweend,
En twyffeld of wel ooit na dezen
Daar zy naast hem haar val besteend,
Die weêr zal als te voren weezen,
Wyl hy niet anders thans voorziet,
Als dat die dolle Wind verkoopers,
Haast roepen zullen ô verdriet:
Wy zyn onze eigen Beurzen stroopers
Zo my Vianen niet behouwd,
Zal ik 't met Fredrik Hendrik houwen.
ô Groot verlies! dat my berouwd,
Ik vloek den Wind daar 'k op dorst bouwen.
Ach acties! waart gy nooit aan my
Bekent geweest, ik moest niet vlugten,
En leefde wel vernoegd en vry,
Daar 'k nu om eigen schuld moet zugten.
|
|
Auteursrechtvrij