De strópende actie-valk om hals, En 't bubbel-rotje onder de klaauwen van den uil.
VErwate Hoogmoed raakt altyd
Aan 't stronkelen, en neder storten,
En ziet zig binnen weinig tyd
Zyne uitgespreide vlerken korten,
Waar door ligt eenen, die te stout
Op eigen wieken durft betrouwen,
Zig zelf veel droeve rampen brouwd.
En kan zyn val geenzints weêrhouwen.
Zo gaat het met deez' Actie-valk,
Die zig vertrouwende op zyn vlerken,
Heel moedig, fier, en trots en schalk,
Wil elk zyn gaau wheid doen bemerken;
Hy ziet de Reiger in de lugt
Op uitgespreide pennen dryven,
En zagtjes dart'len in zyn vlugt;
Hy wil de Onnooz'len straks ontlyven,
Dies steigt hy wind'rig naar om hoog,
En schynt de zon voorby te stréven,
Tot aan den starren ligten boog,
Door waan en hovaardy gedréven
Waar op hy stout daald naar om laag,
En waand zyn rooslust te verzáden
Met hartebloed: zyn holle maag
Met vlees en spieren te overláden;
Hy schiet gelyk een blixem neêr;
De Reiger ziet hem: kent zyn stréken,
En spyt zyn zwakke tegenweer,
Wil hy zig aan zyn Vyand wréken.
Hy werpt zig daad'lyk op zyn rug,
Met bek en klaauwen opgestóken,
En ziet den schender fier en vlug,
Wel haast van rode drupp'len róken;
Hy stoot zyn sneb hem door de borst,
En ziet by redden van zyn léven,
Zig zelfs van's vyans bloed bemorst,
Die door zyn hoogmoed komt te snéven.
Zo gaat het évens met dien geen,
Die door bekladde Windpapieren,
Reeds waanden dat Fortuin alleen
Hen al haar schatten toe zou stieren,
Toen waar 't die man is ryk, hy heeft
Maar Actiën by regimenten,
'k Geloof niet dat 'er ryker leefd,
Hy heeft voor 't aller minste aan renten
Tien Honderd duizend guldens 's Jaars.
Ja als de Compagnies betaalden,
Maar nu 's de uitdeling vry wat schaars,
Dewyl dat de Acties schielyk daalden.
Het was een Stormwind, die het geld,
Zo lang hy duurde, in weynig dagen
Woei over Zand, en Vaart, en Veld,
Maar nooit weêr in de beurs zal jágen;
Want die orkaan van Dolligheid
Is door den tyd al reê verdréven,
Wyl ménig een door waan misleid,
Heeft leergeld tot zyn schaâ gegéven,
En krygt nog in zyn dwáze hoop;
Die weg vliegt met de Bubbel-winden,
De schand tot toegift op de Koop;
En daar hy dagt geluk te vinden,
Daar is hem 't ongeluk het naast.
Hy heeft zyne eer en geld verlóren,
Waar door hy vloekt, en tierd, en raasd,
Tot hy door wanhoop komt te smóren,
En stort gelyk de Valk ter neêr,
En stikt, en smoord, en word doorrégen,
Dog niet door's vyands moordgeweer;
Maar wel door eigen strop, of degen;
Wyl 't Bubbel rotje word geplukt
Door Kraai en Uil, die met hen beiden,
Na dat zyn hoop hem is mislukt,
't Benauwd doen van de wéreld scheiden
En vréten 't op met huid en haer;
En 't arme Beestjen word vergéten,
Zo dat men moog'lyk binnen 't jaar,
Heel weinig van zyn Naam zal wéten.
Terwyl een Koopman, nog gekleed
Door zedigheydt naar de oude wetten,
Toond aan zyn Vrouw, met harten leed,
Hoe dit de Welvaard moet verpletten.
Wanneer de Rot, die 't spek eerst stal;
Een prooi moet voor't gevogelt' strekken,
Want zo hy vast zat in den val,
Mogt men het vet hem weêr onttreken;
Maar nu vliegt alles door de lugt,
En ieder vint zig zelf bedrogen.
En 't is wel waar, 't is in die vlugt,
Wel alles door den wind vervlógen.
|
|
Auteursrechtvrij