Het groote Tafereel der dwaasheid

Op de tegenwoordig in zwang gaande Actiehandeling.
O cives, cives, quae vos dementia cepit?

O Neerland! Neerland! wie moet niet met schreiende oogen
Aanschouwen uwen roem en achting dus vervlogen?
Uw oude naam en eer bedolven heel in d'as?
Och Neerland is niet meer het geen 't voorheenen was.
De Bataviers wel eer vermaart door bloet en wonden
Tot hunner eer behaalt, zyn nu door looze vonden
By yder een veracht tot onuitwisb're schand:
Daar leid nu al uw roem, vernedert Nederland.
De Goudzucht zit hier trots op haaren troon verheven.
Aan haar komt oud en jong opoff'ren ziel en leven,
By dag en nagt gewoon met een verhart gemoet
Te loeren door bedrog op 's evennaastens goet.
De Godsdienst word verzuimt. De wereldlyke Rechter
Heeft geen gezag altoos. Hoe langer is 't, hoe slechter.
Ja zelfs de Magistraat, die 't quaatdoen moest verhoên,
Ziet men door goud verblint, verheugt het quaatdoen voên,
En styven met gezag verderfelyke vonden,
Uit goudzucht t'saam gesmeet door hun die dit verstonden,
Tot 's naastens achterdeel, maar tot hun eige nut.
Vervloekte goudzucht! gy, gy rukt der Staaten stut,
Door deez' uw list, omveer: zoo gaat ons land verloren:
Zoo word ons druk op druk, en ramp op ramp beschoren.
De Koopmanschap staat stil: de kassen raken leeg.
Die gist'ren tonnen schats bezat, die staat nu veeg
Om 't al te raken quyt: het Land lyd schaa aan pagten:
En d'arbeidsman aan loon: de schipper aan zyn vragten:
De Neering flaeut en quynt: de burger gaat te grond:
En door de goudzucht raakt het alles op den hond.
Roem dan myn Zanggodin uw Amstels Burgerheeren,
Die, door geen goud verblind, dit quaat zoo man'lyk weeren,
En blyven (wat dat ook de leugengeest verdigt)
Onwrikbaar pal staan in 't betragten van hun pligt.
Och of ook and're steên dien hadden waargenomen!
Dan waar 't met staat en stad zoo verre niet gekomen;
Doch nu is 't al te laat: het klagen helpt hier niet:
En zonder Godes hulp wy blyven in 't verdriet.

S.P.Q.A.