Het groote Tafereel der dwaasheid

[p. *96]

Onder Verbeetering. De laatste Basuyne, of't Verrysen der dooden,
Wysende op de Ongelucken die 'er dagelyks ontstaan door de wind-actie.
Het vierde deel.

Toon: Psalm. 8.

A. NU is myn pyn en jammer weg geweekeu, En myne Tong gereede om te spreken,
Myntreurig hert dat is geheel verblyd, En huppelt op van vreugt en heerlykheyd
Ik was nog korts in 't droevig dal der trane, Myn Ouderen die togen na Viane,
Om dat zy niet en volgde Christiraad, Maar stonden bey narykdom, eer en staat.
Wy Kinderen zyn t'zaam van haar verlaaten, En swurven als verdoolde by der straaten,
Ik 't jongste Kind wierd ziek en dood'lyk krank, En jammerde veel nagt en dagen lank.
Myn Zustertje die was met myn verleegen, Haar schamende te beed'le by de weegen,
So dat wy als vergingen van gebrek, En onse Vrinden keerden ons de nek,
De liefd' en trouw schynt dog van d'Aard gevloden, Dog lof en dank zy eeuwiglyk aan Gode,
Die my zo uyt d'elenden heeft verlost, En spyst nu Lyf en Ziel met and're kost,
Met Hemels Mann' met brood der Heyl'ge Eng'len, En drank die zy met's Hemels wyn vermeng'len,
Waar door der niet als blydschap in my woond, Nu 't Eng'len tal myn niet als gunst betoond,
Ik merk nu niets dat aan my komt verveelen, Maar vind my gants vernoegd in alle deelen,
Elk ziet my op het alderlieflykst' aan, Nu zal ik straks in vreugd na boven gaan.
Vaar wel, vaar wel, al die myn eertyds kende, Myn Vader Lief verlos u uyt elende,
Op dat gy myn in blydschap volgen meugt, Ach wapent u met heyligheyd en deugd.
B. Dank zy myn God en nooyt volpreese Koning, Die myn zo vroeg komt halen in zyn woning,
Op datik hem daar loof en eeuwig roem, En zyne naam met Eng'len eerbied noem.
Ik vind me in de wolken opgedraagen, Die korts wierd overreeden van een Wagen,
Waar op een wulpse Wind-Verkooperzat, Die hem aan drank gants stom gezopen had.
Elendig' Aard' vol ergernis en zonden, Waar van myn Vader Lief myn heeft ontbonden,
Nu werd ik van de Engelen belonkt, En merke dat myn Kleed al cierlyk pronkt;
Myn heetlykheyd is niet om uyt te gieren, Dank zy myn Godt die 't zo wist te bestieren.
ô Werelds Kind smyt u op 't aanzigt neêr, En roept tot God, en zondigt nimmermeer,
Werd Kindertjes in grouwelen en boosheyd, En schaamt u eens, ô Mannen in godloosheyd,
Eer dat u God in 't helsche vuur versmyt, Adieu ik reys na Godes heerlykheyd.

NB. A. Het overrede Kind No. 8. uyt het eerste: en van het van gebrek stervend Kind No. 9. Uyt het Tweede Deel van de Geest van Heraklyt.

J.D.R.