Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 7

[p. 278]

Sterfgevallen

Omer Stas, bestuurlid van de Afdeeling van het Willems-Fonds te Rupelmonde.

Nauwelijks terug in 't leven geroepen, ondergaat de Afdeeling van Rupelmonde een gevoelig verlies door het afsterven van een harer werkzaamste leden, den heer Omer Stas, kandidaat-notaris, zoon van den geachten burgemeeester dier gemeeente.

Alhoewel maar 37 jaar oud, laat de duurbare doode een welgevuld leven achter: zijn krachtdadig optreden bij de feesten van het Willems-Fonds, zijn ijver en werkzaamheid in al de vrijzinnige maatschappijen der gemeente zullen moeilijk kunnen nagevolgd worden.

Hij was een door en door Vlaamsche jongen, die zijne studiën deed in de Hoogeschool te Gent; in de bloeiende studentengilde ‘'t Zal wel Gaan’ vatte hij de liefde op voor de moedertaal, welke hij hier zoo krachtvol liet gevoelen in de Afdeeling en andere Vlaamsche kringen.

Toen de heer Oct. Kops zijn ontslag nam van notaris te Rupelmonde, was het algemeen gevoelen dat Omer Stas tot zijn opvolger zou worden benoemd.

Hij zelf was er zoo innig van overtuigd, - gerustgesteld als hij was door machtige voorsprekers - dat hij onze gelukwenschen op voorhand reeds aanvaardde. Maar hij was de zoon van een vrijzinnigen burgemeester, een medekamper voor vrijheid en verdraagzaamheid en daarom bleef de benoeming weg.

Van dan af wist de teleurgestelde jongen, dat er voor hem niets meer van dien kant te verhopen was, zoolang het roer van ons Staatsschip in dezelfde handen bleef, en hij wijdde dan al zijne krachten aan het rechthouden van de Vlaamsche vrijzinnige banier in zijne gemeente, tot de dood hem aan de liefde en de genegenheid zijner medeburgers ontrukte.

Bij zijne begrafenis den 16 Januari 1902 was heel Rupelmonde te-been; zelfs uit verschillende Vlaamsche steden waren talrijke vrienden opgekomen om den rouwstoet te vergrooten.

[p. 279]

Omer Stas

[p. 281]

De vaandels van ‘Het Willems-Fonds’ - ‘De Tooneelafdeeling’ - ‘De Fanfaren’ - ‘Den Strijdersbond’ enz... mitsgaders een overgroot getal rouwkronen gaven aan den stoet een indrukwekkend voorkomen.

't Was een rouwstoet voor heel de vrijzinnige bevolking in 't algemeen en voor de Afdeeling in 't bijzonder, die van M^r Omer Stas eene duurzame herinnering zal bewaren.

Pieter Geiregat.

Den 19 Februari overleed te Gent de Vlaamsche letterkundige Pieter Geiregat, een eenvoudig, braaf man, die niets anders dan vrienden telde.

Hij werd te Gent den 25ⁿ Februari 1828 geboren en was sedert 1855 bij de redactie geplaatst van De Gazette van Gent, waarvan hij, een tiental jaren geleden, als hoofdopsteller afscheid nam om zijne laatste jaren in rust door te brengen. Toch bleef hij nooit werkeloos en steeds gaf hij van zijne aanhoudende belangstelling blijk in alles wat letterkunde en tooneel aanging.

Hij was een vruchtbaar schrijver van volksverhalen. Wij noemen o.a. Ridder Geeraerd, roman uit de middeleeuwen; Het Hellefeest, fantazij; Het Werkmansleven; Verhalen voor Kinderen die verschillende uitgaven beleefden, Stad en Dorp; Free-altijd-wijs, dat met goud bekroond werd; Verhalen uit den ouden Tijd; Verhalen voor jonge Lieden; De Duivenmelkers, zedenschets; Het Volksmeisje, Gentsche vertelling; De Lotelingen onder Napoleon; Eene openbare aanbesteding; Maximiliaan van Oostenrijk en andere Verhalen; Onze Voorouders, verhalen uit de vaderlandsche geschiedenis, die eveneens herdrukken beleefden; Ware Geschiedenis; Volksverhalen; Twee Kruideniers; Geschiedenis van eenen Timmermansbaas, verschillende novellen die in de Jaarboeken (en in de Volksalmanakken) van 't Willems-Fonds verschenen, voor welke maatschappij hij ook, onder den titel Maatschappelijke Vraagstukken, sociologische denkbeelden groepeerde, ontleend aan Edw. Bellamy, Em. de Laveleye en Ch. Richet (1893), aan Rebel en Richter (1896).

Geiregat schreef een eenvoudigen, bevattelijken stijl, die hem als volksschrijver zeer gezocht maakt. De boekbe-

[p. 282]

waarders der volksbibliotheken weten er van te spreken, en de onderwijzers ook; want velen, die de gewoonte hebben hunne leerlingen, als belooning, nu en dan iets voor te lezen, hebben steeds verhalen van Geiregat bij de hand, omdat ze weten, dat die voor de kinderen eene echte versnapering uitmaken.

Geiregat schreef ook vele liederenteksten en lieve kindertooneelen, waarvan Karel Miry de muziek leverde en die bij de prijsuitreikingen der stadsscholen grooten bijval genoten.

Op tooneelgebied leverde hij, insgelijks met Miry, enkele zangspelen, als Brutus en Cesar en Een Engel op Wacht. Verder schreef hij een reeks comedieën en blijspelen, die, evenals zijne verhalen, eene zedelijke strekking hebben en steeds eenvoudig zijn: zoo Moeder Rosa, in verzen; Het Strijkijzer; De Bolders; De Slaapmuts; De Fliep; Onnoozele-Kinderendag; Fortuinzoekers, e.a.m.

De overledene was voorzitter van de Stedelijke Tooneelcommissie en van den Belgischen Tooneelschrijversbond. Hij was ook schatbewaarder van De Taal is gansch het Volk en maakte gedurende vele jaren deel uit van het Algemeen Bestuur van het Willems-Fonds.

Den 21 Februari had zijne begrafenis plaats.

In 't sterfhuis sprak de heer G.D. Minnaert, Voorzitter van 't Algemeen Bestuur van 't Willems-Fonds en Ondervoorzitter van De Taal is gansch het Volk, eene treffende redevoering uit, waarin hij den bescheiden, menschlievenden man, den lieven verteller, den aanmoedigenden kunstcriticus naar verdienste hulde bracht.

Namens den Belgischen Tooneelschrijversbond sprak de heer Lod. Lievevrouw-Coopman, die de hoop uitdrukte, dat het borstbeeld van den overledene de rij der Gentsche tooneelschrijvers, die in de gang van den Nederlandschen schouwburg herdacht worden, zal komen aanvullen.

De heer K. Leybaert J^ste sprak namens de Stedelijke Tooneelcommissie en vond gelegenheid om te gewagen van de achting, die de overledene van wege de schilders en beeldhouwers genoot, voor wie hij steeds in de pers een bemoedigend woord, nooit bitterheid of spot, had overgehad.

(Volksbelang)