De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 10]

Chanson

Mei hûndert posten ien,
ôfboekt as lang foldien,
stiestou yn it foarbije
to boek en 't kin net lije,
datstou in neijer plak ynnimst
as by it finster út to sjen
oer 't lân, dêr't al dy hjerst bigjint.
En mei dyn byld
forwurdt it wurd
dat dy biswart,
dat dy wer wint.

De tiid is stéfêst op syn plak,
in helhoun, altyd like wach,
dat net it fûle langstme dy
bloedwaerm yn dit momint
bispint.