Lyts Frisiana:
Tusken Fly en Lauwers:
‘De Hausa's wonen in het droge deel van West-Afrika tussen regenwoud en woestijn. Maar net zo goed als er Friese conducteurs op de Amsterdamse tram staan, lopen er Hausa's in Zuid-Nigerië rond.’
Ut Vrij Nederland, 26 desimber 1964.
Journaliste maudit, hie 'k tocht:
‘Le journaliste G.N. Visser, dans un récent numéro de Lyts Frisia, organe du Jongfryske Mienskip, suggère un appel à l'O.N.U. et demande l'intervention de l'organisation internationale en faveur des revendications frisonnes. Car “la cause frisonne”, écrit-il, “est une question internationale qui ne peut concerner seulement le gouvernement de La Haye.”’
Ut Ar Vro, Revue Bretonne d'Etudes, oktober 1964.
‘De Nederlandse poëzie is vanouds een warboel van tegenstrijdige tradities en temperamenten. De leeftijdsband, de “generatie” dus, speelt daarbij meestal een zeer ondergeschikte rol. Levensomstandigheden, opvattingen, persoonlijkheid zijn veel belangrijker voor verschillen en verwantschappen, en hebben meestal weinig met leeftijd te maken. Het gebruik dat van het generatiebegrip wordt gemaakt, is dan ook meestal propagandistisch van aard: groepen jonge dichters, die zich om welke reden dan ook verwant voelen, maken er graag tijdelijk gebruik van om te suggereren dat zij het monopolie bezitten van het aanwezige beginnerstalent.’
A. Nuis yn Vrij Nederland fan 19 desimber 1964.
Jammerjende Jeremia's:
‘Sûnt de útjefte fan Waatse Gribberts brulloft (binne der) gjin smoarger en ûfatsoenliker boeken yn it Frysk forskynd... as dit jier.’
M.S E. Visser yn De Stim fan Fryslân fan 18 desimber 1964.
Lytse apen mei blanke billen:
‘Of is der foar safolle tradisionalisten gjin findel mear? Gjin eare noch trou langer? Gjin oertsjûging noch moed? Har útdaging oan 'e modernisten is útnoeging. Net: Kom ris op!, mar: Kom yn, kom yn, myn wurdste stalke. Net: Lit ús wrakselje, hwa't earst de fjouwer hoeken fan 'e keamer sjen sil of hwa't fan uzen de blankste billen blike sille to hawwen; mar: Jowt it miskien ek foech, yn it wolnimmen, dat wy ús oer de widzen bûge, dêr't apen de moaiste jongen to kream lein hawwe?’
E.B. Folkertsma yn De Stim fan Fryslân fan 18 desimber 1964.
Hat Wadman dochs gelyk? (sjoch De Tsjerne, 326, jg. '64).
‘Gijsen heeft het een geluk gevonden dat zijn studie (economische geschiedenis) en zijn werk eigenlijk niets te maken hadden met literatuur. Buiten de literatuur zijn de mensen die men ontmoet veel interessanter en bovendien: veel schrijvers zijn gestoorde geesten, die in hun conversatie heel beperkt zijn.’
Forslach lêzing Marnix Gijsen oer syn skriuwer-wêzen, N.R.C., 11 desimber 1964.
Auteursrechtelijk beschermd