De Tsjerne. Jaargang 20

Lyts Frisiana:

De tael as rospeal:

‘Ik zit nu al drie jaar in die Blauwe Hand, maar ik kan U verzekeren, dat er bij mij geen Fries over de vloer komt, louter en alleen omdat ik geen Fries spreek. Dat is symptomatisch voor het culturele klimaat in deze provincie: als je niet in het schuitje meevaart, dan hoor je er gewoon niet bij. Vierenveertig gemeenten hebben we hier in Friesland met vierenveertig Culturele Raden, maar het enige

[p. 364]

wat deze doen is het organiseren van een optocht op koninginnedag. Voor de rest doen ze geen donder.’

Jozum Walstra tsjin forslachjower Vrij Nederland, 26 juny 1965.

Under de nôtmjitte:

‘Het lijdt geen twijfel dat Anne Wadman zich door beide publikaties (De smeerlappen en De overwinning van Bjinse Houtsma) als een van onze grote schrijvers heeft doen kennen. Men kan het alleen maar betreuren dat dit virtuoze taalgebruik, deze kostelijke humor, dit op een diep inzicht in de menselijke ziel gebaseerde schrijverschap tot dusver in de beperktheid van het Friese taalgebied verborgen bleven.’

B. Roest Crollius yn Algemeen Dagblad, 10 july 1965.

Gjin Frysk foar net-Friezen?

‘Wanneer het gaat om gespecialiseerde vakliteratuur, kan er geen twijfel zijn: het heeft bijvoorbeeld geen enkele zin, om een boek over de voortplantingswijze van vroeg-tertiaire inktvissen in 't Fries te schrijven; Friesland heeft immers waarschijnlijk geen enkele, en in het gunstigste (of ongunstigste) geval één inktvissenspecialist. Wil men met hem in contact treden, dan is toezending van het manuscript voldoende, althans het drukken van een boek niet verantwoord.’

Prof. dr. J.A. Huisman yn Het Nederlands tussen dialect en wereldtaal, 1965.

Alde woartels, nije tiid.

‘Ik ben zelf groot gebracht in de moraalsfeer van de SDAP. Ik heb meegelopen in de jeugdbeweging uit die dagen. Destijds heerste er een streng schema van wat je wel en wat je niet deed. Ik ervaar een scherpe scheidslijn met schrijvers die hun jeugd in de veertiger jaren doorbrachten. Ik vecht als het ware met een voor-oorlogs probleem, met oude wortels van mijn opvoeding uit de twintiger, dertiger jaren. In die opvoeding van vroeger lagen verkeerde accenten, er zat een portie schijnheiligheid in, vooral op seksueel terrein. We leven nu in een tijd met nieuwe spelregels; er is, zeer terecht, veel schijnheiligheid weggevaagd. Ik sta zo in een dubbele situatie: met oude wortels in een nieuwe tijd. Dat is een breuk, waardoor ik moet knokken! Je moet een oud normenstelsel kwijt om te kunnen leven.’

Anne Wadman yn in fraechpetear mei Ben Bos yn De Nieuwe Linie, 17 july 1965.

Uren mei K. Koster:

‘Ik ben geen Fries. Ik lees geen Friese boeken. Van Anne Wadman weet ik niets af.’

Utspraek yn De Nieuwe Linie 17-7-'65 fan de Grinslanner K. Koster, sekretaris fan de gemeente dy't in skoalle yn bihear hat, dêr't Wadman konrektor is. Fan bokkichheit sprutsen...!