KortVerhaal. Jaargang 33

[p. 158]

Auteurs in dit nummer:

Andrea Bajani (Rome, 1975) is schrijver en journalist. In 2002 publiceerde hij zijn eerste roman, Morto un papa. Hij debuteerde in Nederland in 2010 met Wie houdt dan stand, een vertaling van Se consideri le colpe. In 2011 verscheen De belofte (Ogni promessa). Bajani schrijft daarnaast voor de dagbladen La Stampa, L'Unità en Il sole 24 ore. De vertaalde fragmenten komen uit Cordiali Saluti (2005). In deze novelle beschrijft Bajani op vlijmscherpe wijze hoe de anonieme hoofdpersoon, schrijver van ontslagbrieven, zowel in zijn werk als in zijn privéleven wordt geconfronteerd met de wrange gevolgen van een bedrijfsreorganisatie.

Mirjam Boelsums studeerde sociologie en debuteerde met de veelgeprezen roman Slangen Aaien (1998, 7e druk), waarmee ze op de Libris-longlist stond, genomineerd werd voor de Gouden Strop en waarvoor ze de Debutantenprijs (1999) ontving. In 2006 verscheen haar roman In Zeven Dagen. Ze publiceerde korte verhalen in literaire tijdschriften en Vrij Nederland. Daarnaast maakt Boelsums documentaires. Haar werk is in het Duits vertaald. September 2012 verschijnt haar nieuwe verhalenbundel: Dronk.

Dino Buzzati (1906-1972) studeerde rechten aan de Universiteit van Milaan. Van zijn 22ste tot zijn dood werkte hij als redacteur bij de Corriere della Sera; daarnaast schreef hij romans, korte verhalen, toneel en gedichten. Zijn bekendste - ook verfilmde en in het Nederlands vertaalde - roman is De woestijn van de Tartaren, een klassieker uit de Italiaanse literatuur. Een journalistiek hoogtepunt van Buzzati was De ronde van Italië uit 1949, over het fameuze wielerduel tussen Gino Bartali en Fausto Coppi, dat de Italianen in twee kampen verdeelde. Buzzati was ook een getalenteerd beeldend kunstenaar.

Gianrico Carofiglio (Bari, 1961), voormalig anti-maffiamagistraat in Bari, debuteerde in 2002 met de roman De onbewuste getuige, het eerste deel in een reeks rechtbankthrillers met advocaat Guido Guerrieri in de hoofdrol. Zijn werk is erg populair in Italië, heeft verschillende prijzen gewonnen en is een aantal malen verfilmd. De verhalenbundel Non esiste saggezza wijkt af van de voorgaande romans. In de tien verhalen krijgen schijnbaar alledaagse gebeurtenissen een surrealistisch tintje.

A.H.J. Dautzenberg (1967) publiceerde afgelopen jaar drie boeken bij Uitgeverij Contact. Zijn werk werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de Selexyz Debuutprijs en voor Cutting Edge Beste Boek van 2011. Dit jaar verschijnt een nieuwe roman.

Michiel Heijungs (Wassenaar, 1957) studeerde onder andere Journalistiek, Indonesische taal & letterkunde en Rechten, werkte als journalist, musicus, instrumentmaker en entrepreneur, woonde in Azië en Zuid-Amerika en schrijft sinds enige tijd korte verhalen. Hij debuteerde in 2009 in het tijdschrift Tirade.

Mara van der Kleij (Enschede, 1969) is afgestudeerd als fysisch geograaf (UvA) en beeldend kunstenaar (Rietveldacademie). Zij woont in Amsterdam en werkt als milieuadviseur. Daarnaast heeft ze haar atelier waar ze schrijft en beeldend werk maakt (zie www.draaikolken.nl).

[p. 159]

De schrijver/journalist Curzio Malaparte (ps. van Kurt Erich Suckert, Prato 1898 - Rome, 1957) is vooral beroemd geworden door zijn wereldwijd vertaalde romans Kaputt en De huid, waarin hij zijn ervaringen als oorlogscorrespondent en verbindingsofficier heeft verwerkt. Daarnaast heeft hij een rijk en gevarieerd oeuvre nagelaten dat uiteenloopt van poëzie en essayistiek tot toneel en film. In 1939 werd Malaparte wegens kritiek op Hitler en Mussolini veroordeeld tot ballingschap, op het eiland Lipari, die duurde tot 1938. Het bal van graaf Pecci-Blunt vormt het slot van Dagboek van een vreemdeling in Parijs (1966), dat volgend jaar zal verschijnen bij uitgeverij IJzer. Daar verschijnt dit najaar al Malapartes verhalenbundel Bloed (1937).

Dacia Maraini (Fiesole 1936) schrijft romans, verhalen, essays, gedichten en toneelstukken. Ze werkt ook regelmatig als journalist voor de Corriere della Sera. Haar romans zijn in twintig talen vertaald. Ze won verschillende literaire prijzen, onder andere in 1990 de Premio Campiello en in 1999 de Premio Strega. In 2011 stond ze met haar hele oeuvre op de longlist van de Man Booker International Price. Dit korte verhaal is het eerste hoofdstuk van La grande festa dat in 2011 bij Rizzoli verscheen. Hierin vertelt ze over haar leven, onder meer met Alberto Moravia en andere vrienden zoals Pier Paolo Pasolini en Maria Callas.

Romans van Alberto Moravia (1907-1990) zijn verfilmd door regisseurs als Bertolucci, Godard en De Sica. Tot zijn Nederlandse vertalers behoren de schrijfsters Frida Vogels en Rosita Steenbeek. Naast romans (De onverschilligen), novelles (Agostino) en verhalenbundels (Romeinse verhalen) publiceerde Moravia echter ook reisverhalen, met name over Afrika, zoals A quale tribu appartieni en Lettere dal Sahara (Bompiani 1981) dat ook verhalen bevat over Kenia en (de pygmeeën in) Zaire.

Joubert Pignon (1980) woont en werkt in Haarlem. Hij maakt tekeningen en verhalen. Hij werkt in een dierenwinkel. Zijn lievelingsdrinken is rosé. Joubert Pignon heeft geel haar, gele tanden en is aan de dikkige kant. Als alles meezit, verschijnt er in 2012 een boek van zijn hand. Joubert Pignon is een niet-ontplofte bom.

Monika Sauwer (Naarden, 1946) tekent, schildert en schrijft verhalen en romans. Haar verhalenbundel Mooie Boel kreeg het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. Vorig jaar verscheen de autobiografische roman Het Raadsel Vader bij uitgeverij Nieuw Amsterdam. De roman waaraan zij nu werkt heeft als werktitel Het Schuldige Kind.

Leonardo Sciascia (1921-1989), de Siciliaanse schrijver, advocaat en politicus, stelde zijn gehele leven - en zijn gehele oeuvre - in dienst van de strijd tegen maffia en politieke corruptie. Zo maakte hij bijvoorbeeld deel uit van de onderzoekscommissie naar de ontvoering en gewelddadige dood van ex-premier Aldo Moro. In het Nederlands verschenen tal van romans en verhalen, zoals De dag van de uil, Ieder het zijne, De verdwijning van Majorana en Een duidelijke zaak, alle leverbaar bij Serena Libri. ‘Bedrog’ is afkomstig uit II fuoco del mare (Adelphi 2010), een bundel met nagelaten verhalen.

Van Philip Snijder (1956) verschenen Zondagsgeld (Mouria, 2007) en Retour Palermo (Mouria, 2011). Beide boeken werden met veel waardering ontvangen door recensenten, media en lezerspubliek. Zondagsgeld verscheen in 2008 ook in Duitsland (Sonntagsgeld, Claassen, Berlijn). Inmiddels liggen respectievelijk de zevende en derde druk in de winkels. Philip Snijder werkt aan een nieuw boek, dat - weer bij Mouria - moet uitkomen in de herfst van 2012.

[p. 160]

A.L. Snijders werd in 1937 geboren in Amsterdam, waar hij de lagere school, de middelbare school en de universiteit bezocht. In 1971 verhuisde hij naar de Achterhoek. Zijn voorkeur voor korte zinnen en verhalen heeft te maken met zijn angst voor de anakoloet. Eind oktober 2010 ontving hij voor zijn oeuvre de Constantijn Huijgens-prijs. Dit voorjaar verscheen zijn nieuwe bundel zkv's onder de titel Brandnetels en verkeersborden.

Van Antonio Tabucchi (1943) verschenen in het Nederlands, naast een verhalenbundel, vijf (soms korte) romans (zoals Pereira getuigt, bekroond met de Europese Literatuurprijs en Requiem, over Fernando Pessoa). Zijn meest recente roman, Tristano muore bleef echter onvertaald, terwijl de redactie van het Franse tijdschrift Lire het nota bene uitriep tot het beste boek van het jaar! Ook onvertaald bleef Sogni di sogni (Sellerio, 1992), dat twintig dromen bevat van beroemde schrijvers, componisten en kunstenaars, zoals Goya, Freud en Tsjechov.

Pier Vittorio Tondelli (1955-1991) is schrijver van verhalen, romans en essays, en is gezichtsbepalend geweest voor de literaire jaren tachtig in Italië. Hij kan beschouwd worden als de voorloper van ‘De kannibalen’, de stroming van Italiaanse pulpliteratoren uit de jaren negentig. Meteen al met zijn debuut, de verhalenbundel Altri libertini, kreeg Tondelli in 1980 een proces aan zijn broek wegens onzedelijkheid. Het hier gepubliceerde portret van Amsterdam is afkomstig uit zijn vuistdikke essaybundel Un weekend postmoderno (1990).

Sandro Veronesi (1959), opgeleid als architect, koos voor de letteren. Hij brak internationaal door met In de ban van mijn vader, dat in elf talen werd vertaald. Met Kalme chaos, verfilmd in 2008, won Veronesi de prestigieuze Premio Strega. In 2008 verscheen Troje brandt, een roman die zich afspeelt in het Italië van de jaren zestig. XY (2011) is een beklemmend verhaal waarin de dictatuur van de rede machteloos staat tegenover de absurde dans van het kwaad. Het hier opgenomen verhaal komt uit de bundel Baci Scagliati Altrove die in juni verschijnt bij Prometheus, in de vertaling van Rob Gerritsen.

Thomas Verbogt (1952) is schrijver van romans, korte verhalen en toneelstukken. Dagelijks heeft hij een column in De Gelderlander. Onlangs schreef en regisseerde hij het toneelstuk Ik ben er nog, een solo voor Debby Petter. Laatste roman: Perfecte stilte (2011).

Gerard de Vries (1945) publiceerde essays over literatuur, waarvan er vele verschenen in De Tweede Ronde en waarvan er een tiental werd gebundeld in Houdbare Letteren (Den Haag: Couvée, 2007). Ook publiceerde hij enkele korte verhalen. Samen met D. Barton Johnson schreef hij Vladimir Nabokov and the Art of Painting (Amsterdam: AUP, 2006), daarnaast verschenen er van hem vele academische studies over deze schrijver.

Reinout Wibier (1976) is hoogleraar privaatrecht aan de Universiteit van Tilburg. Daarnaast is hij advocaat te Amsterdam. Apenrots is zijn literaire debuut.

L.H. Wiener (Amsterdam, 1945). Publicaties: Verzamelde verhalen deel I (2003) en deel II (2004), Nestor (2002), De verering van Quirina T. (2006), Herinneringen aan mijn uitgevers (2008), Eindelijk volstrekt alleen (2008), Koningswater (2009), Shanghai Massage (2011).