De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

IV Van de soep voor de kinderen en de wraak van Uilenspigel.

Daar woonde in Knesselaere een zeer gierige boer, die zijn varken geslagt had; nu was het de gewoonte, om van het vleeschnat, dat van de worsten, rolpens, en den afval, die men te zamen liet koken afkwam, eene vette en smakelijke soep voor de kinderen van het dorp te maken.

Die kwade vent, welke door zijnen gierigen aard eenen afkeer had aan die gewoonte, wilde beproeven om den kinderen dien lust te verleeren, en liet zulk eene lijvige soep koken, dat de hon-

[p. 24]

den er in zouden zijn gestikt. Toen nu de arme kinderen rondom de tafel zaten, sloot hij de deur, en zeide den kinderen aan, dat zij zonder drinken al den brij, die in den ketel en zoo dik als stijfsel was, zouden hebben op te eten.

Hoewel de kinderen zich zaten op te proppen en alle moeite hadden om de spijs door de keel te krijgen, noodzaakte de boer hen door duchtige slagen met een' boonenstaak om tot aan den bodem toe den ketel te ledigen.

Vooral was hij op Uilenspiegel gebeten, en had hem zoo toegetakeld, dat de guit het hem hoogst kwalijk nam. Zonder evenwel iets van zijn voornemen te laten blijken, nam hij twintig lange touwtjes, knoopte dezelve in het midden bij el-

[p. 25]

kander, en maakte aan al de einden van zijnen strik een stuk brood vast, waarna hij dien op de plaats van den boer nederwiep, waar een veertigtal kippen liepen. Ieder van deze beesten, wierp zich op een stuk brood en slikte hetzelve met gulzigheid in, waarop zij de stukken al klapwiekende naar zich toetrokken en met uitgestokene tongen zich de keel verdraaiden.

Op dat geweld kwam de boer aangeloopen, en toen hij al zijne kippen, alzoo gevangen zag, merkte hij Uilenspiegel, die zich uit de voeten maakte en hem toeriep: - ‘ik betaal je, oude grijnskop, den interest van je soep.’