De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

XV Van den gierigen buurman en zijn varken.

Uilenspiegel had eenen zeer gierigen buurman te Luik. Deze man nu had een varken geslagt en zeide tegen hem: - ‘Hetgeen mij hindert is, dat ik van al de goede menschen in de buurt een versch stuk varkensvleesch heb gekregen, toen zij geslagt hebben; ik dien hun nu wel hetzelfde weder te geven, en daar gaat het halve beest mede heen. Kunt gij, die zulk eenen vindingrijken

[p. 72]

geest hebt, mij daarvoor geenen goeden raad geven, die zoude mij zeer te pas komen.’

- ‘Niets is gemakkelijker,’ zeide Uilenspiegel; ‘laat het afgehakte varken tot middernacht



buiten de deur, dan staat gij op, haalt hetzelve naar binnen, zonder dat men het ziet, en vertelt morgen vroeg aan de buren, dat het u is afgestolen.’

De buurman vond den raad uitmuntend en volgde denzelven op. Maar toen hij ten twaalf

[p. 73]

ure des nachts kwam, om het varken in stilte in te halen, vond hij het niet meer. Want Uilenspiegel had hetzelve behendig weggenomen, om er winst mede te doen. De arme man liep in verwarring verschrikt heen en weder en zocht tot den morgen; maar vond niets van zijn varken. Hij ging daarop aan de deur van Uilenspiegel kloppen, en riep hem toe: ‘Buurman! men heeft mijn varken gestolen!’ - ‘Zoo is het goed,’ zeide de andere, ‘vertel dat maar aan iedereen.’ - ‘Maar je begrijpt het niet; het is niet uit jokkernij zoo als ik meende, men heeft het in vollen ernst weggehaald.’ - ‘Uitmuntend buurman! ga zoo voort en ieder zal u gelooven.’ De buurman had goed praten en kwaad worden; hij kon niets anders uit hem halen, en het ergste was, dat, toen Uilenspeigel vertelde welken raad hij gegeven had, de goede sul bekend stond voor eenen ellendigen gierigaard, die het sprookje verzonnen had.