De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

[p. 129]

XXXI Hoe Uilenspiegel zijn kleed als pelgrim gebruikte.

Uilenspiegel had zich in Rome niet verbe terd. Toen hij van de stad der heilige Apostelen terug kwam, en nadat hij de honderd dukaten die de godsdienstige weduwe hem gegeven had, hadt verteerd, gebruikte hij de volgende list, die men altijd sterk in hem heeft gelaakt. Hij meldde zich in zijne kleeding als pelgrim bij den geestelijken van een groot dorp aan, en zeide hem, dat hij uit het heilige land terug was gekomen, werwaarts hij gegaan was, om zijne zonden te boeten; dat hij eene gelofte had gedaan, om van de aalmoezen, welke hij konde inzamelen eene kapel voor de heilige maagd te stichten, en dat hij derhalve verzocht den volgenden dag, zijnde een' zondag, na de mis eene toespraak aan de dorpelingen te mogen houden en de giften van hunne weldadigheid te mogen inzamelen. Men stond hem zijn verzoek toe, en

[p. 130]

de tijding van de tegenwoordigheid van eenen bedevaartganger, komende uit het heilige land, voerde meer menschen dan gewoonlijk naar de kerk. Zoodra de dienst was afgeloopen, klom Uilenspiegel op eene bank en de nederigste houding aannemende, legde hij aan de omstanders uit, hetgeen hij voorgaf in zijne bedevaartsreize ondervonden te hebben: hij stelde vervolgens de gelofte voor, die hij gedaan had, en voegde er bij: - ‘ik heb plegtig beloofd, dat de offerhanden, die ik tot het oprigten van eene kapel zoude ontvangen, zuiver zouden zijn van alle smetten; dat ik dezelve alleen van vrouwen en niet van mannen zoude ontvangen. Laat dan alle, die getrouwd zijnde zich eenige ontrouw te verwijten hebben, of eenige zwakheid als meisjes, zich wel wachten te naderen; of hare straf is zeker in dit en in het andere leven.’

Op deze woorden zag men alle vrouwen en meisjes te gelijk opstaan, en zich haasten om hare offerhanden elk naar hare middelen te brengen. Zij geloofden alle, dat zij gehouden zou-

[p. 131]

den worden aan haren pligt ontrouw te zijn geweest, indien zij anders handelden. Zelfs zij,



op welker gedrag eenige verdenking lag, geloofden er haren goeden naam weder door op te heffen; ja daar waren er die twee of drie malen

[p. 132]

terug kwamen om zeker te zijn, dat men haar had opgemerkt.

Op die wijze deed Uilenspiegel eene goede collecte en ging heen, verklarende, dat hij nergens zulk eene opmerkelijke verzameling van deugdzame vrouwen had aangetroffen.