Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1787

Dagverhaal^(*) van Elisabet Woodville^(†), naderhand gemaalin van Eduard den IV^den, koning van Engeland, door haar zelve geschreven, vóór haar eerste huwelyk.

Eene uitmunde Les voor de Schoonen der tegenwoordige Eeuwe.

Maandag ochtend, ten vier uuren opgestaan, om catharina de koeiën te helpen melken.

Ten zes uuren ontbeten.

Ten zeven uuren, ben ik, met de Hertogin myne Moeder,

(*) Of het in die tyden gebruikelyk geweest zy, by persoonen van aanzien, diergelyke Dagverhaalen te houden, weete ik niet. Koning Eduard de VI was het gewoon op raad zyner Voogden en het geen men van zyn Dagverhaal heeft, is te vinden in de Authentieke Stukken achter C. Burnet's Historie der Reformatie van Engeland. Te reent is deeze gewoonte door veele Zedekundige Schryvers aangeprezen.

(†) Elisabet Woodville was de Dochter van Sir Richard Woodville, en Jaquelina van Luxemburg, eene Vrouwe van een zeer aanzienlyk geslagt, waaruit Koningen en Keizers zyn voortgesprooten. Deeze was in eerste huwelyk getrouwd geweest aan den Hertoge van Bedford, van waar zy in dit stukje nog de Hertogin wordt genoemd. Haar tweede man was R. Woodville, by welken zy, behalven andere kinderen, Elisabet kreeg. - Elisabet werdt door haare Ouderen uitgehuwelykt aan denzelfden Sir John Gray, van welken zy spreekt. By deezen man had zy twee Zoonen Thomas en Richard. Zy verloor hem in de oorlogen tusschen de huizen van Jorn en van Lancanter, waarin by het hieldt net de laastgenide party. Wanneer Eduard de IV, die uit het huis van Jork was, der regeeringe meester wierd, werden zyne goederen verbeurd verklaard. By een bezoek, het geen de Koning, in het jaar 1464, afleide by de Hertoginne van Bedford, wierp zich Elisabet aan zyne voeten, om hem tot medelyden met haare kinderen te beweegen. Eduard verliefde op haar, en geene andere kans ziende om haare gunst te verwerven, trouwde ze, niettegenstaande de Graaf van Warwick in Frankryk voor hem handelde over een huwelyk met Bona van Savote.

[p. 279]

na beneden op het plein gegaan, alwaar wy aan acht- en twintig armen, zo mannen als vrouwen, ten eeten hebben gegeven. Ik heb rogier strengelyk bekeven, om dat hy zich misnoegd had getoond, dat wy nem lieten wachten, en het middagmaal koud worden.

Ten tien uuren het middagmaal gehouden... John gray, een der geenen, die ons gewoonlyk komen zien. - Hy is een zeer heusch Jongeling. - Maar wat raakt dat my? - Eene deugdzaame Dochter moet zich geheel overgeeven aan de oogmerken haarer Ouderen.

John is een kleine eeter. - Hy heeft verscheide maalen my met genegenheid aangezien.

Ten drie uuren is het huis van den armen robertson, door een toeval, in de asch gelegd. - John gray sloeg aan het gezelschap voor, eene Intekening, ten voordeele van den armen bedorven boer, te doen, en gaf zelve, tot dat goede oogmerk, wel vyf ponden sterling^(‡). Memorandum - Nooit scheen hy my zo beminnelyk als in dit oogenblik. - Nooit stond zyn gelaat zo inneemende.

Ten vier uuren het gebed.

Ten zes uuren, het gevogelte eeten gegeven.

Ten zeven uuren, dischte men het avondmaal op. - Het ongeluk, den armen robertson overgekomen, is oorzaak geweest, dat wy den avondmaaltyd zo laat hielden.

‘Welk een treffend onderscheid tusschen het character der Vrouwen van aanzien van dien tyd, en dat van onze Vrouwen naar de Mode.’

(‡) Eene aanmerkelyke som in die dagen.