Dierensage.
Ferdinand Mendoza, spaensch gesant in Engelland, wierd eens door koningh Jacob beroepen; en verwijtelijck voor geworpen, dat sijn Gesanten (nae Brussel beroepen, om wegens den Paltsischen staet te handelen), onverrighter saecken, jae ongehoord, te rug gekomen waren. Mendoza antwoorde hier op, dat hy verkoud was. De koningh vraegde, of hem sulcks verhinderde te spreecken? Stracks vertelde de Gesant hem het volgende versiersel:
‘De Leeuw beriep het Schaep voor hem, en vraeghde 't selve of hy (de Leeuw) een stinckende adem had? 't Schaep antwoorde jae, en wierd daer op, wegens de waerheyd, verscheurd en opgegeten. De Wolf, desgelijcks gevraeght sijnde, zeyde, dat sijn adem wel een weynich stonck, maer niet soo seer als de Dieren seyden. Om dese pluymstrijckery en geveynstheyd wierd hy oock verscheurd. Hier nae deed de Leeuw de selve vraegh aen de Vos, die, gesien hebbende, hoe 't de voorgaende twee gegaen was, hem antwoorde, dat hy verkoud was, en niet riecken konde.’
Op deze wijs, vervolghde hy, ben ick oock verkoudt; en kan, noch mynen Koningh verontschuldigen, noch uwe Grootmaghtigheyd wegens 't geschiede, gelijck geven; want ick ben verkoud.
Dit geviel de koningh soo wel, dat hy sijn gevatten toorn t'eenemael vergat.
t' Is gewisselijck een groote konst, ter reghter tijd te konnen swijgen.
S. De Vries, De groote Schouw-plaets der lusten leerrijcke Geschiedenissen, Utrecht, 1670, in-8o, bl. 260-261.
Auteursrechtvrij