Dankwoord Ina Damman-prijswinnaar
Philippe Saba
Als ik zeg dat ik me gedurende anderhalfjaar in Meneer Visser's hellevaart heb ondergedompeld en mijn ziel en zaligheid gestoken heb in het schrijven van deze scriptie, dan zal een minimum aan inlevingsvermogen wel volstaan om u voor te stellen hoe dankbaar en gelukkig deze blijk van erkenning mij stemt.
Van alle mensen wier steun ik echt niet had kunnen missen, zal ik alleen de allerbelangrijkste noemen: mijn ouders en mijn scriptiebegeleider TonAnbeek.
Aangezien we hier vandaag niet (of in elk geval niet alléén) om mij zijn, maar vooral om de grote schrijver die ons bindt, Simon Vestdijk, leek het me passend dit dankwoord te besluiten met één van zijn gedichten.
Vestdijk verwerkte in zijn romans dikwijls thema's waar hij al eerder een gedicht over had geschreven. In mijn scriptie leg ik een aantal keren de link tussen passages uit Meneer Visser's hellevaart en op een of andere manier aanverwante gedichten. Vaak plaatst die vergelijking beide in een verrassend nieuw licht.
In wat ik nog van plan ben over de roman te schrijven, zal ik zeker aandacht besteden aan het volgende, wat raadselachtige gedicht. Ik moet u bekennen dat mij nog niet precies duidelijk is waar het over gaat. Vat dit dus vooral op als een uitnodiging om mij dadelijk aan te klampen wanneer u een interessant voorstel tot interpretatie heeft.
Auteursrechtelijk beschermd