Met pen en potlood
3.
Op een congres betreurde Prof. Franz de Backer het feit, dat merkwaardige universitaire verhandelingen wegens gebrek aan geld nooit kunnen gedrukt worden. Dit is inderdaad zeer jammer; want daardoor blijft het gepresteerde werk uitsluitend binnen de kring van het hogeschoolmilieu; het kan niet naar buiten uitstralen, het veroorzaakt elders geen reacties, de extra-universitaire intellectuelen komen er niet in contact mee. De jonge ‘geleerden’ bekomen hun graad (wat de meesten, alsmede de maatschappij die hen opneemt, als hoofdzaak (beschouwen) en daarna, ja daarna... de strijd voor het leven. Ik ken veel afgestudeerden, maar van weinigen zag ik een gedrukte tekst.
Er zijn vele moeilijkheden te overwinnen om een meestal zeer lijvige dissertatie of thesis uitgegeven te krijgen en veel universitair werk is uit de aard der zaak zelf zó speciaal en gespecialiseerd, dat het de muren van de Alma Mater niet hoeft te verlaten. Minerva heeft nu eenmaal slotkloostergewoonten gekregen. Maar ik veronderstel dat er toch nog een goede helft overblijft, die ook het filisterdom (om deze studentikoze term niet in ongenade te laten vallen) kan interesseren. De economische omstandigheden verhinderen het drukken en uitgeven van tal van studiewerk. Maar als een dissertatie werkelijk van betekenis voor een ruim publiek is, waarom er niet het belangrijkste, het essentieelste uit genomen? Dat men 800 bladzijden schrijft, opnieuw schrijft en opbouwt om zijn titel en een broodwinning te verdienen, het zij zo. Maar dat men het dan tot 80 blz. herleide: waarom dat ganse arsenaal van voetnota's als nutteloze treinwagens die beletten dat de locomotief vooruitgeraakt?
Er bestaan enkele tijdschriften in Vlaanderen die misschien gebaat zouden zijn met de medewerking van universitairen. Waarom kan een dissertatie niet samengevat worden in 8 bladzijden? Dat ge over een reusachtig arsenaal beschikt, weten we, Heren; maar toont ons, dat ge met uw locomotieven kunt rijden.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd