De Vlaamse Gids. Jaargang 45

[p. 387]

Gaston Van Camp
Het meisje van de trap (een verhaal)

langs het scherpgepunte licht
steeg haar schuwe schaduw.
‘gewichtloosloosheid’, ‘rilde vlinder’.
‘lentewind’ eventueel.

de laatste trap. de deur.

zij werd weliger en urenoud.
vele vlinders hingen om mijn vingeren
heet van hijgen golfde zij af en aan
ik gleed zwijgzaam langsheen
de psalmodieën van haar plooienkleed
voorbij de wegwijzers van haar liefde
die gevarieerd was
en verrassend.

in de wonde van die zeer lichte minuut
vond ik in haar een eeuwenoud fossiel
een langvertrouwde grondlaag een gedicht.
traag dronk ik haar donkere ogen en
oplettend het vraagteken van haar mond.
mijn zonderlinge zang zong ongewoon:

wees nooit meer bang

steeds botten lentevolle bomen

honderdvoudig uit.

dan vluchtte zij: wat rild
en heel even wat bevend
om een wilde zekerheid.

de lange trap, het spitse licht
met nijdige naalden bezet.
de muren die mijn moeizame stappen
achternaspelden
nauwgezet.

‘zinloos duet’.