De Vlaamse Gids. Jaargang 61(1977)– [tijdschrift] Vlaamsche Gids, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 42] [p. 42] Ben Cami Gedichten Dit leven is oud Dit leven is oud. Het kent zijn nutteloosheid nu. Laten we angstvallig bij de feiten blijven. Een aantal wezens leeft op deze planeet, Ze zien de wolken, de regen, de bloem. In de leeglopende bokaal spartelen vissen. Een paar mensen vliegen naar de maan Keren terug en zeggen: de maan is niets, Een strategisch punt, een dode sfeer. Wat kunnen ze anders verklaren, deze jongens Met hun wetenschappelijk blinde ogen Hun medische niet-angst, hun vlag-geloof In Amerika, in Rusland. Het leven Op de lachende maan is onwaarneembaar Voor ons, en de stuntelige astronauten Zijn lucht voor het leven op de maan. Vele vormen van leven bestaan naast en in De vele vormen van steeds ander leven, Even eindeloos als de vlucht van de galaxieën, Even ongrijpbaar en vreemd als vissen zijn Voor vogels, als water is voor vuur, als vreugde Voor dood. Wanneer deze aarde wordt tot dorheid En opwaaiend zwart stof, zullen miljoenen Jaren later een paar wezens komen. Ze brengen mee wat voor hen onmisbaar is Een vlag bijvoorbeeld, wat lucht, [pagina 43] [p. 43] En banaan in tubes. En na een paar dagen gaan ze weer weg En dragen met zich mee een zakje stof En een heel harde steen. Wat is dit nu? Wat is dit nu? De wind staat stil. Van horizon tot horizon hebben de wolken Zich als een grijs, niet vrolijk Niet treurig baldakijn gespreid; De blaren, roerloos, kennen sinds vanmorgen De dood, al moet die zich ver boven de oceaan Nog opmaken voor zijn levenswerk. Doffer nu schijnt de splinternieuwe fiets Van Nathalie waarmee ze aan komt glijden, Ofschoon in haar ogen de lente blinkt Als gisteren. Maar kijk, ze legt haar fiets in 't gras, Ze staat naast mij en verontrust kijkt ze Dit schouwspel aan. Zeker zijn dood en leven verre verwanten Want ze zegt: Wat is dit nu? net als ik. Vorige Volgende