Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De Vlaamsche School. Jaargang 26 (1880)

Informatie terzijde

Titelpagina van De Vlaamsche School. Jaargang 26
Afbeelding van De Vlaamsche School. Jaargang 26Toon afbeelding van titelpagina van De Vlaamsche School. Jaargang 26

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (10.93 MB)

Scans (477.33 MB)

ebook (8.14 MB)

XML (1.34 MB)

tekstbestand






Genre

proza
non-fictie

Subgenre

verhalen
tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De Vlaamsche School. Jaargang 26

(1880)– [tijdschrift] Vlaamsche School, De–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het Zelf.

Friedr. Max Muller, de uitstekende taalonderzoeker en beoefenaar der oud-Indische taal en letterkunde, in 1823 te Dessau (Duitschland) geboren, thans te Oxford hoogleeraar in de Sanskrietsche taal, wier oudste bewaard geblevene schriften naar gissing opklimmen tot 1500 jaren vóór Christus, zond dezer dagen een Sanskrietschen gelukwensch aan zijnen vriend Ralph Waldo Emerson, den bekenden Amerikaanschen letterkundige en wijsgeerig schrijver, in 1803 te Boston geboren, ter gelegenheid van zijn 77sten verjaardag. Bij den gelukwensch waren de volgende schoone zinsneden gevoegd, ontleend aan eene kortelings ontdekte oud-Sanskrietsche oorkonde: ‘Ouderdom en verval tasten het lichaam aan, de zinnen, den geest, het geheugen - maar nooit het Zelf, dat toeziet. Het Zelf wordt nooit moede - maar het lichaam wordt moede het Zelf te torschen. Het Zelf wordt nooit blind - maar de vensters van de zintuigen worden verduisterd door stof en regen. Het Zelf vergeet nooit - maar het schrijfsel in het geheugen verbleekt; en het is goed dat veel vergeten wordt. Het Zelf verdwaalt nooit. De vele raderen van ons eigen klein uurwerk worden roestig - doch wij zien op naar de eeuwige wijzerplaat in de hemelen boven ons, die juist blijft loopen voor immer.’


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken