De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 2

[p. 35]

Alexander Cabanel

Michel-Ange bezocht door Julius II, door A. Cabanel

Alexander Cabanel, een der beroemdste en meest gevierde Fransche kunstenaars, stierf den 23^en Januari van dit jaar. Zijn vaderland verliest in

Portret van A. Cabanel

hem niet alleen een grooten schilder, maar ook een uitstekenden leeraar.

Wij ontleenen de volgende bijzonderheden aan eene levensbeschrijving van Henry de Chennevières, verschenen in de Revue Illustrée:

Cabanel zag het daglicht te Montpellier, den 23^en September 1823. Op elfjarigen ouderdom bezocht hij de teekenschool zijner geboortestad, en hij trok reeds van toen af, door zijne buitengewone begaafdheden, de aandacht zijner leeraars op zich; ook maakte hij zulke spoedige vorderingen in de teekenkunst, dat reeds drie jaar later, de overste van het seminarie van Saint-Pons, hem het ambt van teekenmeester bij zijn collegie aanbood. De jongeling dorst of wilde echter die vereerende taak niet op zich nemen.

Middelerwijl had het gemeentebestuur van Montpellier besloten, den besten jonger schilder van het departement, als officieelen pensionnaris, zijne studiën in Parijs te laten voortzetten. In den prijskamp tot dit einde uitgeschreven, werd Alexander Cabanel met algemeene stemmen tot primus uitgeroepen. In de hoofdstad aangekomen, op het einde van het jaar 1839, bezocht hij het werkhuis van Picot en de leergangen van de Ecole des Beaux-Arts, en reeds in 1843 stelde hij, met den meesten bijval, in het Salon van Parijs, een Christus in het hofje van Oliveten, tentoon. Op twee-en-twintigjarigen leeftijd dong hij mede naar den prijs van Rome, en deelde hij met den schilder Benouville den eersten prijs in dezen wedstrijd. Vijf jaren bracht hij te Rome door in ernstige studie en in bewondering der gewrochten van de groote meesters der Wedergeboorte. Zijne reeds verworvene faam ging hem te Parijs vooraf, en toen hij aldaar

[p. 36]

De Florentijnsche Dichter, door A Cabanel

Saint-Louis oordeel vellend
Arschaffing der gerechtelijke gevechten
Het christelijk geloof
Stichting van het Hôpital des Quinze-Vingts en der Sorbonne
De verhferlijking van Saint-Louis, door A. Cabanel

[p. 37]

terugkeerde, werd hij door den bouwmeester van het stadhuis, den heer Lesueur, gelast met he versieren van twaalf

Mevrouw de gravin de Mercy-Argenteau, door A. Cabanel

gewelfbogen voor de groote zaal, en het schilderen van de zinnebeelden der maanden in de zaal der Cariatiden, bestaande uit twaalf paneelen en vier-en-twintig hoekstukken.

Die gewrochten, welke in den brand van het stadhuis, tijdens de Commune, in 1871 vernield werden, hadden de bewondering opgewekt van Paul Delaroche, die er in gelukte, den jongen meester eene nieuwe bestelling te bezorgen; dank aan zijne tusschenkomst, werd Cabanel gelast met het daarstellen der Verheerlijking van Saint-Louis; die schilderij wordt in het Musée du Luxembourg bewaard.

Dagelijks nam de bijval toe, dien de jonge schilder genoot en, niet alleen door zijne geschiedkundige samenstellingen, maar ook door het schilderen van portretten muntte hij uit. Het portret van Miss Mary Leiter van Washington, dit van wijlen den bouwmeester Armand, en eindelijk dit van Mevrouw van Loon, van Amsterdam. Zijn Michel Ange, zijn Othello, zijn Boniface en Aglaé, die zich bevonden in de wereldtentoonstelling van Parijs, in 1857, evenals zijn Verloren Paradijs en zijne Geboorte van Venus, die nu in het Musée du Luxembourg prijkt, brachten er niet minder toe bij, den naam van Cabanel, wereldberoemd te maken.

In de laatste driejaarlijksche tentoonstelling der Antwerpsche Maatschappij ter aanmoediging der Schoone Kunsten, bewonderde men drie der gewrochten van Cabanel.

Tusschen de voorname werken van den meester, kunnen nog de volgende genoemd worden: De eerste Verrukking van Joannes den Dooper (1871), de Sulamite uit het Hooglied, Thamar, Lucretia, de Geschiedenis van St-Louis (1878), de Zegetocht van Flora, voor het Florapaviljoen der Tuileries, Phèdre (1880), Rebecca en Eliezer, de Bruiloft van Tobias (1881), eene Patriciërsvrouw van Venetië (1882), Portia, de Koopman van Venetië (1884), de Dochter van Jephte (1885), de Portretten van den Stichter en de Stichtster van de Zusterkens der Armen (1886), eene Cleopatra (1887), en een aantal portretten, waaronder dit van Napoleon III.

Cabanel mag aanzien worden als een der ware meesters van de hedendaagsche schilderkunst, meester niet alleen omdat hij al de geheimen zijner kunst bezat, maar ook omdat hij door zijn voorbeeld en door zijn onderwijs aan het hoofd eener school stond. De gewrochten, die hij leverde, zoowel als de lessen die hij gaf, brachten er toe bij, zijnen naam roemrijk te maken, gansch de wereld door.

Grondige kennis der schoonheidsleer en eene buitengewone vakkunde, stonden zijnen verheven geest ten dienste, en lieten hem toe zijne gewrochten, zoo edel van stijl als

[p. 38]

onderscheiden van vorm en kleur, voor te dragen. Doch het geheim zijner kracht ligt in zijne persoonlijkheid besloten. Hij was zijnen nationalen aard getrouw, en heeft nooit getracht andere dan Fransche kunst te beoefenen.