West-Vlaanderen. Jaargang 10

Grauw de gevels, en grauw het volk:
hoog boven 't Plein
een glanzende wolk.

Ik kijk omhoog - een helder licht
beschijnt uit den hoge
mijn aangezicht.

Ik drentel met de mensen mee:
ergens in 't westen
glinstert de zee.

Ergens in 't westen: duin en zand
en ebbe en vloed
die stuivend brandt.

'k Denk aan mijn jeugd bij 't blonde duin,
en 't is me of ik dwaal
door haveloos puin.

Ben ik die man? En ben ik dat kind?
Geen die de ander
nog wedervindt.

De knaap, verbaasd om de man op't Plein...
De man. die berooid,
nog kind wou zijn.

De regen pletst - voorbij, de wolk.
Ik spoed naar 't kantoor:
grauw Plein, grauw volk.

Ferdinand Vercnocke