Guido Stordiau / Germaine Stordiau-de Gruyl
musicus / operazangeres
Guido Stordiau werd op 18 februari 1935 in Den Haag geboren, als zoon van de Belgische kunstschilder Pierre Stordiau. Hij studeerde aanvankelijk reklame-ontwerpen, maar na de voltooiing van deze studie, koos hij de muzikale richting. Hij liep Koninklijk Conservatorium voor Muziek in Den Haag en volgde er, onder de leiding van Frans van de Kraan, pauken en slagwerk. In 1956 behaalde hij zijn einddiploma met twee onderscheidingen en meteen volgde zijn aanstelling als eerste slagwerker van het residentieorkest in Den Haag.
In 1960 huwde hij met een jeugdvriendin, de sopraan Germaine de Gruyl, thans bekend als Germaine Stordiau. Zij studeerde, aan het voornoemde conservatorium, solozang bij To van de Sluys. Zij treedt regelmatig op voor radio en televisie. In 1964 won zij de eerste prijs in een internationaal zangconcours te Antwerpen en in 1966 zong zij in het kader van de Wiener-Festwochen in Wenen. Op onze vraag naar de ontplooiingsmogelijkheden in het land dat zij bewonen, gaven deze kunstenaars een genuanceerd antwoord:
‘Voor orkestmusici zijn er, gezien de vele symfonie-orkesten, ruime mogelijkheden. Voor operazangers en -zangeressen zijn de mogelijkheden echter vrijwel nihil, zulks in tegenstelling tot België, waar het publiek meer op opera is ingesteld dan in Nederland - deels doordat het Nederlandse publiek niet is opgegroeid met de opera, deels omdat het beleid van de operadirecties niet altijd het juiste bleek en blijkt te zijn.
Betreurenswaardig is het feit, dat juist een Belg in Nederland een beleid voert, dat door velen terecht wordt becritiseerd. Het is ons namelijk een raadsel, dat de intendant van de Brusselse Muntschouwburg, de heer Maurice Huisman, tevens intendant van de Nederlandse Operastichting te Amsterdam kan zijn. Deze directie blijkt er de voorkeur aan te geven, voor de belangrijke rollen, vrijwel uitsluitend buitenlanders aan te trekken, zelfs wanneer voor deze rollen minstens evenwaardige in Nederland wonende vocalisten beschikbaar zijn, die op deze wijze gepasseerd worden en gedwongen worden hun beroep in België of in Duitsland uit te oefenen.
